วันที่ 2 พฤษภาคม 2547 เราตื่นกันแต่เช้าตรู่ แล้วเดินทางไปยังบ้านกร่างตั้งแต่ฟ้ายังไม่ทันสาง ระหว่างทางเราไม่พบสัตว์ป่าชนิดใดเดินข้ามถนนเลย นอกจาก นกกวัก (White-breasted Waterhen) กับ นกกระแตแต้แว้ด (Red-wattled Lapwing) ขาประจำที่เราเห็นตั้งแต่เมื่อวานแล้ว พอถึงบ้านกร่างเรากลับเปลี่ยนใจเดินทางต่อไปจอดรถตรงจุดสุดท้ายที่ให้รถแล่นมาถึงซึ่งเจ้าหน้าที่เอาไม้มากั้นขวางทางไว้ แต่เป็นจุดเริ่มต้นที่เราจะต้องออกเดินกัน จุดเริ่มต้นด้นเดินจะเพลินไหม พบอะไรระหว่างทางกันบ้างหนา อาจได้เห็นเป็นวิหคนกนานา ผีเสื้อป่าสวยแปลกบินแทรกซอน หรือผิดหวังนั่งเศร้าเฝ้าขื่นขม สุดจะข่มขืนใจให้ทอดถอน หากไม่สบพบสิ่งใดได้แน่นอน คงต้องย้อนเยือนใหม่ไปล้างอาย ต้องยอมรับกับตัวเองไม่เกรงกริ่ง เห็นทุกสิ่งทุกสถานสำราญหลาย ไม่เลือกรักมักชังซังกะตาย ใจไม่วายวอดไปแม้ไม่เจอ ถ้าเริ่มใหม่ให้ทำตามกำหนด อย่าเลี้ยวลดคดเฉห่างเหเสมอ ทำให้ดีมีอะไรได้พบเจอ ยอมรับเสมอเสมือนใหม่ใส่ใจจำ ก่อนเริ่มออกเดินเสือจุ่นต้มน้ำร้อนแล้วชงกาแฟดื่มกัน แล้วตามด้วยขนมปังทาแยมอีกคนสองชิ้น เราไม่ได้เตรียมอาหารว่างไปด้วยเพราะต้องกลับมาทานอาหารเช้าที่ศาลาแปดเหลี่ยม แต่ยังไม่ทันจะออกเดิน แต่ละคนได้เริ่มต้นฝันเสียแล้ว อยากเจอโน่นอยากเจอนี่ น้องแอนอยากเห็น นกแต้วแล้ว (Pitta) สักตัวเพราะยังไม่เคยเห็น ส่วนผมอยากเห็น ผีเสื้อดำหางพาดเหลือง (Tailed Yellow Owl) ที่นายเหน่อถ่ายภาพได้เมื่อสัปดาห์ก่อนใกล้ๆห้วยสอง ท่องไพร ในเมืองเพชร (16) 2 พฤษภาคม 2547
9 พฤษภาคม 2547 19:56 น. - comment id 264449
แล้วสรุปได้เจออะไรกันบ้างหละค่ะ ขอให้เจอทุกอย่างที่อยากจะเจอนะค่ะ กลอนไพเราะมากๆๆๆๆเลยค่ะ
9 พฤษภาคม 2547 20:56 น. - comment id 264523
ดูคุณนกตะวันมีความสุข กับการท่องไพรในเมืองเพชรจัง ...............................................
9 พฤษภาคม 2547 21:35 น. - comment id 264571
เวลาเข้าป่า มีความสุขเสมอแหละครับ ไม่ว่าจะเป็นป่าไหน เพราะในป่ามีสิ่งสวยงามมากมายให้เรามองหา เห็นเท่าไรไม่รู้จักหมดสิ้นเสียที แม้ว่าจะเข้าไปในป่าเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า