แค่สองคนบนโลกคงโศกเศร้า หากฉันเหงางอนเธอยามเผลอไผล ต้องชอกช้ำระกำจิตเมื่อคิดไป ไม่มีใครคอยเคียงอยากเสี่ยงลา ไร้ทุกหนคนอื่นยืนคอยฉัน วันทั้งวันเวิ้งว้างว่างนักหนา ใครจะห่วงหวงฉันมั่นสักครา แสนไร้ค่าขาดคู่อยู่คนเดียว ฉันคงพรากจากเธอไม่เจอแล้ว จำต้องแจวจรไปไม่แลเหลียว อยู่ห่างกันล้านพันไมล์ไกลมากเชียว คนละเสี้ยวซีกโลกนั่งโศกครวญ คงต้องบ้าถ้าเป็นเช่นเธอฝัน มนุษย์สัมพันธ์อันใดให้กลับหวน ยากอยู่ร้างห่างชนคนทั้งมวล เรานั้นล้วนอยู่โลกาหาสังคม แด่ คุณ atm เจ้าของบทกวี แค่เธอ vs ฉัน 14 เมษายน 2547
นกตะวัน 14 เม.ย. 2547 08:11 น. - ID 51118 
603
4
0
14 เมษายน 2547 08:42 น. - comment id 246940
หน้าส่วนตัว
...ถึงคุณนันวะตก..
นันวะตก นกวัน ไม่ทันหาย
มาพริ้มพราย บอกลา กระไรหนอ
เช้าเพิ่งเริ่ม เติมนำ ไฟติดรอ
คุณเริ่มพ้อ รอแกง แกล้งนกวัน
(อะไรคะ ยังไม่ผ่าน ๒๔ ชั่วโมงเลย อ้อน ต้องเปลี่ยนเป็น อะอัยอุ๊ย)5555
14 เมษายน 2547 08:51 น. - comment id 246943
หากมัวอ้อนอาภาน่าถูกค้อน กวีกลอนอ้อนแอ้นยังแน่นอยู่ ปล่อยทิ้งเขาเผาใจหากใครรู้ คงฟ้องครูภู่สุนทรให้ค่อนมา
14 เมษายน 2547 18:43 น. - comment id 247158
ฉันคงพรากจากเธอไม่เจอแล้ว เหมือนดั่งแก้วแตกแล้วไม่มีค่า จากวันนี้มาวันใหม่ในเวลา ก็เหมือนว่าไกลกันนั้นแสนไกล *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง*-*
15 เมษายน 2547 18:45 น. - comment id 247549
ขอบคุณ+++คุณนกตะวันมากนะคะสำหรับกลอน............... กลอนของคุณเพราะมากเลยค่ะ^-^
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
