คราอรุณอุ่นอุทัยไขแสงส่อง ตะวันต้องต้นกล้าเอนล้าไสว อาภาภัสลัดทุ่งพุ่งแรงไกล แดดทอใส่สวยจังฉันนั่งชม ยามแสงทองรองเรืองเหลืองเมื่อใด อรุโณทัยท้องนาน่าสุขสม รวีร้อนอ่อนแรงแสงอุดม สานสายลมโลมเล้ายั่วเย้าคลอ มองทุ่งนาคราเช้าแดดเคล้าเคียง ยากหลีกเลี่ยงหลบร้อนแดดรอนหนอ คือความงามตามชนบทสดลออ สวยแสงล้อลูบไล้ข้าวใสเรือง หากได้เพลินเดินคันสร้างคั่นนา รับแสงกล้ากล่อมอรุณอบอุ่นเหลือง ฉันแสนสุขสนุกนักรักแดดเรือง นี่คือเรื่องคราอรุณอุ่นอาภา แด่ คุณอาภาภัส ผู้ร่ายโคลงกลอนเยี่ยมเยียนยามเช้า ราวแสงตะวันส่องฟ้าคราอรุณ 13 เมษายน 2547
13 เมษายน 2547 13:17 น. - comment id 246317
กลอนไพเราะและสวยงามมากเลยค่ะ ชอบจัง
13 เมษายน 2547 16:10 น. - comment id 246547
งานไพเราะค่ะ มาเถิด น้อง ...น้ำเย็นนี้...พี่รดเจ้า ทุกขันเข้า..ตักรด..สดชื่นสรรค์ ให้พลังน้ำเย็นฉ่ำมาจำนรรจ์ เป็นกำลังสำคัญให้เย็นใจ น้ำขันนี้ที่พี่รดให้สงกรานต์ ให้เป็นบุญอันประสานอันยิ่งใหญ่ ให้ทุกคนร่มเย็นเป็นสุขใจ สื่อน้ำเย็นเย้นใสในใจเธอ.... ให้ร่มเย็นเป็นสุขในวันสงกรานต์ทุกท่านค่ะ ทิกิ_tiki
13 เมษายน 2547 18:11 น. - comment id 246660
มาเยี่ยมครับผม *-*
14 เมษายน 2547 14:15 น. - comment id 247021
** บรรยายได้ความรู้สึกดีมากๆเลยค่ะ **