ดาวกระจาย

นกตะวัน

ผมกับนายติ๊กเดินผ่านเนินลูกฟูกกลับมา เราไม่เห็นนกกะรางหัวขวานแล้ว ไม่รู้ว่าบินไปไหน แต่นกเค้าจุดยังคงเกาะนิ่งอยู่ที่กิ่งเดิม ก้มลงมามองดูเราราวกับสงสัยว่าเรามาจ้องมันทำไม นายติ๊กเข้าไปทักทายนายวุธกับนายเป้ง แล้วเดินลัดสนามมาพร้อมผมเพื่อไปยังอาคารผีเสื้อและแมลงกรุงเทพฯ ระหว่างทางเราผ่านแอ่งดินขนาดใหญ่ที่ปลูกดาวกระจายไว้เต็มแอ่ง แต่ละต้นผลิดอกสีเหลืองเข้มเบียดชิดแข่งกันรับแสงแดดยามสาย
เผยอกลีบลีบบางวางเรียงส่าย		
ดาวกระจายเจิดจ้าท้าแดดเผา
เหลืองเข้มหมดสดใสถูกใจเรา		
เมื่อลมเล้าแสงเลียเอนเคลียคลอ
เหล่าผีเสื้อเหลือร้ายลวดลายเด่น		
หุบปีกเคล้นคลึงดอกกลีบยอกหรอ
เฝ้าดอมดมผสมเกสรโอนอ่อนรอ		
เหนื่อยแทบท้อเกาะทับรับแดดโลม
ใครหนอเพรียกเรียกไม้เหมือนใช่ดาว		
เปล่งแสงร้าววาววับเหลืองขลับโฉม
เป็นดาราคว้าแดดแผดเผาโลม		
ยามต้นโน้มช่อน้าวดอกพราวตา
วงกลีบรอบบอบบางซ้อนวางก่าย		
ดุจรำร่ายเรียกแสงส่องแรงหา
เรียงกระจายส่ายรับระยับตา			
สวยจริงหนาหนอดอกแดดออกเคียง
ดาวกระจายเหล่านี้ช่วยสร้างบรรยากาศยามสายให้ดูสดใสขึ้น เพราะสีเหลืองเป็นสีแห่งศรัทธา คอยเชิญชวนให้ผู้คนต่างพากันเลื่อมใส ใครที่เดินผ่านไปมาหรือลัดสนามหญ้าสีเขียวขจีที่เต็มไปด้วยหญ้าสั้นๆซึ่งปลูกไว้ตั้งแต่ครั้งยังใช้เป็นสนามกอล์ฟ ย่อมเกิดศรัทธาอยากมองความงามของดอกอยู่ร่ำไป ทั้งยังได้เห็น ผีเสื้อหนอนใบรักธรรมดา (Plain Tiger) และ ผีเสื้อหนอนใบรักลายเสือ (Common Tiger) ที่ชอบมาเกาะโลมเลียดอกท่ามกลางแสงแดดด้วย