คืนเหงา ค่ำคืนเงียบหม่นของคนเหงา กอดเกี่ยวความว่างเปล่าไว้เคียงข้าง แอบอิงแค่เพียงความอ้างว้าง ซุกร่างกับพื้นฟ้าอย่างเดียวดาย เดินทางค้นหาความฝัน คืนวันค้นหาความหมาย ท่ามกลางผู้คนมากมาย กลับแปลกเปลี่ยวเดียวดายกลางผู้คน ลมหนาวดาวหม่นใจคนท้อ ความหวังที่เฝ้ารออยู่หนไหน ผ่านชีวิตผ่านทางที่กว้างไกล สิ่งที่ได้กลับเปล่าว่างกลางดวงตา รินเถอะรินหลั่งมาเป็นเพื่อน ปลอบเตือนยามใจเจ็บปวดล้า รินหลั่งรินไหลเถอะน้ำตา ให้สมค่าความพ่ายแพ้แก่ตัวตน.
8 เมษายน 2547 15:40 น. - comment id 243538
ความอ้างว้างอยู่เป็นเพื่อนฉัน ฉันเหมือนมีมันเป็นเพื่อนเสมอเสมอ ไม่รู้ทำไมนะเออ จริงจริงฉันอยากมีเธอข้างกาย แต่ที่เป็นอยู่ขณะนี้ มันเหงาเต็มทีแล้วรู้ไหม เหตุผลเพราะเธอมีใคร ทิ้งฉันไว้กับความเดียวดายลำพัง *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
8 เมษายน 2547 16:09 น. - comment id 243561
มาเยี่ยมนะครับ *-*
9 เมษายน 2547 23:10 น. - comment id 244323
คืนเหงาตัวเจ้าเฝ้าเพ้อบ่น ในกมลเปล่าเปลี่ยวเดียวดายแสน มาแนะนำอย่างนี้ต้องมีแฟน ไว้ควงแขนแน่นอบอุ่นหนุนหัวใจ ................................................... อิอิ เขียนกลอนกับเค้าเป็นเหรอจ๊ะ แม่นักตรวจเลือด.....555555 ....................................................