กะรางหัวขวาน

นกตะวัน

พอนกกระจิบหญ้าสีเรียบบินจากไปแล้ว นกปรอดหัวโขน (Red-whiskered Bulbul) ได้บินมาเกาะที่ดงพุทธรักษาน้ำบ้าง ผมจึงหันไปเรียกตากล้องให้มาบันทึกภาพเก็บไว้อีกครั้ง เพราะนานๆจะได้พบเห็นนกชนิดนี้ในกรุงเทพฯเสียทีหนึ่ง น่าจะเป็นนกเลี้ยงที่มีคนนำมาปล่อยหรือหลุดจากกรงมากกว่านกที่อยู่ในธรรมชาติแต่ดั้งเดิม แต่ยังไม่ทันที่กลุ่มดูนกจะเดินไปทางอื่น นกกะรางหัวขวาน (Hoopoe) ตัวหนึ่งได้โผลงมาที่พื้นดินข้างสระน้ำฝากโน้น
นกกะรางหัวขวานก้าวผ่านขวาง		
ทำเดินกร่างวางท่าสง่าสม
ตัวน้ำตาลผ่านแสงออกแดงอม		
ค่อยเคลื่อนข่มขวัญหนอนชอนลับตา
บนหัวเด่นเห็นหงอนงอนเป็นหมวก		
แต้มขาวจ๊วกแต่งเจิมเติมดำหนา
เที่ยวเดินจิ้มทิ่มปากถากพสุธา		
ดึงขึ้นมามีหนอนตัวค่อนโต
พอตกใจใครพูดบินจู๊ดหนี			
ขยับปีกถี่ท่องไปไกลอักโข
โผลงเดินเพลินดินผินเซโซ			
เห็นโทนโท่ที่หญ้าลุยฝ่าไป
อยู่กลางแดดแผดเผาเอาแต่เดิน		
ช่างเพลิดเพลินพื้นหญ้าพฤกษาใส
ไม่หลบแสงแรงร้อนเที่ยวชอนไช		
เจอหนอนใหญ่ไส้เดือนดึงเคลื่อนมา
นกกะรางหัวขวานตัวนั้นยังคงเดินอยู่ในสนามหญ้าบนเนินลูกฟูก เที่ยวใช้ปากซึ่งโค้งแหลมยาวทิ่มแทงลงไปในดินอยู่ตลอดเวลา เพื่อหากินหนอนและไส้เดือนอยู่ร่ำไปอย่างไม่รู้จักเบื่อหน่ายและเหน็ดเหนื่อย ทั้งๆที่มีแสงแดดร้อนจัดส่องแผดเผาอยู่ตลอดเวลา แต่ในไม่ช้ามี นกเอี้ยงสาริกา (Common Myna) เดินมาใกล้ๆ แล้วจิกไล่ให้มันเดินออกไปห่างๆ