ยามเย็น

นกตะวัน

ฝูงเหยี่ยวดำยังคงบินวนเวียนอยู่เช่นนั้นไปเรื่อย ในขณะที่แสงแดดเริ่มอ่อนแรงลงทุกที ผืนนาที่ร้อนแห้งแล้งมาตั้งแต่เช้าเริ่มมีชีวิตชีวาขึ้นเมื่อลมเย็นโชยพัดมาไม่ขาดระยะ ช่างเป็นบรรยากาศที่น่าประทับใจเสียจริงจนไม่อยากจากไปไหนในตอนนี้ อยากจะอยู่จนเย็นย่ำมืดค่ำลง แต่เนื่องจากหนทางข้างหน้ายังอีกไกล เราจึงต้องขึ้นรถเพื่อเตรียมตัวอำลาทุ่งนาเมืองเพชรเสียที แต่หวังเสมอว่าโอกาสหน้าถ้ามีคงได้กลับมาเยี่ยมใหม่ในยามที่น้ำเจิ่งนองทุ่งนา
ครั้นเย็นย่ำค่ำเยือนค่อยเคลื่อนจาก		
ตัดใจพรากผืนนาฝ่ามาเห็น
ต้องมุ่งกลับลับนาน่าลำเค็ญ			
ใครหนอเข็ญเคี่ยวเราให้เข้ามา	
เห็นชาวบ้านย่านนาพากันกลับ		
ต่างเดินลับเหล่าไม้ไกลนักหนา
ดงตาลเด่นเห็นไปได้สุดตา			
เหยี่ยวถลาร่อนวนไม่พ้นตาล
มาถึงคลองมองดูหมู่เด็กเด็ก			
ทั้งตัวเล็กตัวใหญ่ได้สนาน
ลงเล่นน้ำฉ่ำใสใจเบิกบาน			
ทุกสถานทั่วคลองน้ำนองคลอ
พอแล่นเข้าเขาย้อยเริ่มน้อยใจ		
แสนอาลัยอำลาน่าเศร้าหนอ
รีบกลับแล้วแจวหนีเลิกรีรอ			
ความมืดคลอคืบคลานย่านเมืองเพชร
เราออกมาถึงถนนเพชรเกษมเมื่อพลบค่ำพอดี เนื่องจากเขาย้อยเป็นเพียงอำเภอชานเมืองเพชร ผู้คนจึงไม่ค่อยคึกคักพลุกพล่านเหมือนในตัวเมือง ไม่มีแสงสีเลิศหรูให้เห็น รถของเราแล่นฝ่าความมืดมาเรื่อยจนมาถึงสี่แยกวังมะนาว เลี้ยวซ้ายขึ้นสะพานโค้งวกข้ามถนนเพชรเกษมมาเข้าถนนพระราม 2 เพื่อมุ่งสู่กรุงเทพฯ ผมกลับถึงบ้านในเวลาราว 19.00 น. แต่กว่านายโต้งกับนายแป้นจะกลับถึงบ้านคงเป็นเวลากว่า 21.00 น. เพราะทั้งสองอยู่ไกลถึงคลองรังสิต