ลิ้นกับฟัน

นกตะวัน

เราย้อนกลับไปยังดงตาลที่เราเห็นเหยี่ยวดำรวมฝูงเมื่อเช้านี้ เหยี่ยวดำมีเหลืออยู่ไม่มากนักแต่นกยางควายมีให้เห็นมากเหมือนเดิม เพราะนกยางชนิดนี้ทนอากาศร้อนและพื้นดินที่แห้งแล้งได้เก่งกว่านกยางชนิดอื่น เราขับรถตระเวนหาเหยี่ยวดำที่รวมฝูงกันอีกครั้ง จนกระทั่งมาสุดคันนารถแล่นต่อไปไม่ได้จึงลงจากรถ เราส่องกล้องขึ้นไปบนท้องฟ้าที่มีแสงแดดจ้าจัดเพราะแลเห็นนกร่อนอยู่หลายตัว แต่เรากลับได้เห็นเหยี่ยวดำ 2 ตัวกำลังรุมไล่นกอินทรีตัวหนึ่ง
เห็นสองเหยี่ยวเฉี่ยวไล่นกใหญ่ลี้		
ร่อนหลีกหนีนอกกลุ่มที่รุมกัด
แม้ตัวโตโซเซร่อนเร่ลัด			
ยังบินพลัดพบเหยี่ยวขอเอี่ยวไป	
แต่ฝูงเหยี่ยวเที่ยวท่องจองนภา		
ผู้ใดฝ่าฝืนถิ่นบินผลักไส
นกอินทรีมีแรงแกร่งเกินใคร			
ไม่ยิ่งใหญ่เท่าเหยี่ยวเที่ยวต่อตี
ลิ้นกับฟันนั้นพบสบทุกหน			
เพราะต่างคนคำนึงถึงศักดิ์ศรี
ยากยอมแพ้แก่กันในทันที			
ถึงไม่ดีดันทำเพื่อหนำใจ			
ในท้องฟ้าเวหากว้างอย่างวันนี้		
เหยี่ยวอินทรีหนีไม่พ้นใครทนไหว
ต่างเป็นเจ้าเฝ้านภาห้ามฝ่าไป		
เจอเมื่อไรมีเรื่องเปลืองตัวเอง		
เราบอกไม่ถูก นกอินทรีที่เหยี่ยวดำกำลังไล่เป็นชนิดไหนกันแน่ เพราะบินอยู่สูงเหลือเกินจนแลเห็นลวดลายที่ปีกไม่ชัดนัก และแสงอาทิตย์ที่ส่องลงมายังจ้าจัดอีกด้วย ทำให้ลำบากในการส่องกล้องมองดู ทั้งนกยังบินอยู่ให้เราเห็นเพียงชั่วแปลบเดียวเท่านั้น ในไม่ช้าเราเปลี่ยนใจนั่งรถกลับออกไปจนถึงถนนเลียบคลองชลประทานอีกครั้ง เพื่อตระเวนหาเหยี่ยวดำในนาแปลงอื่นๆบ้าง เพราะเราหวังเต็มที่ที่จะได้เห็นนกอินทรีตัวนั้นอีกครั้ง