ศิวะหางสีตาล

นกตะวัน

ในขณะที่กำลังดื่มโกโกร้อนๆอยู่นั้น นกศิวะหางสีตาล (Chestnut-tailed Minla) 2-3 ตัวพากันมาหากินในกอต้นโคมญี่ปุ่น (Fuchia) ที่ปลูกไว้ใกล้ๆร้านกาแฟ ผมจึงนั่งดื่มและดูนกไปด้วยอย่างมีความสุข เพราะนกชนิดนี้มีสีสันสวยงามและอากัปกิริยาน่ารักน่าเอ็นดู ทั้งยังเชื่องมากจนเข้ามาใกล้ไม่กลัวคน นักดูนกทั้งหลายต่างพอใจนกชนิดนี้เป็นอย่างยิ่ง และทุกครั้งที่ขึ้นมาบนยอดดอยอินทนนท์เป็นต้องได้เห็นนกชนิดนี้เสมอ จนบางคนเรียกมัน  นกกระจอกดอย  
เจ้านกน้อยร้อยชั่งน่าชังหน้า			
เอียงคอมามีลายประปรายสี
เป็นบั้งดำคล้ำขวางขาวพรางดี		
บนหัวนี้น่ามองส้มทองวาว
หลังไหล่เขียวเหลียวไปให้เห็นหาง		
ส้มแสดจางจดดำปลายย้ำขาว
ท้องเหลืองสดงดงามอร่ามพราว		
ปีกลายราวลูกไม้ถูกใจจริง
ช่างซุกซนด้นกระโดดบินโลดเล่น		
แอบซ่อนเร้นพุ่มรกใบดกสิง
คอยไล่จับงับแมลงแฝงพักพิง		
ยากเฉยนิ่งหนีหายห่างกายพลัน
แล้วกลับมาหาอีกไม่หลีกไกล		
เชื่องแค่ไหนน่าถนอมกล่อมเกลี้ยงขวัญ
นกศิวะหางสีตาลเรียกขานกัน		
คือของขวัญคอยเยือนเพื่อนยอดดอย
ตามไม้ดอกไม้ประดับที่ปลูกไว้รายรอบอาคารนิทรรศการและร้านค้า เรายังได้เห็นนกเล็กๆอีกหลายชนิดที่เข้ามาหากินกันโดยไม่เกรงกลัวคน เช่น นกหางรำดำ นกกระจิ๊ดคอสีเทา (Ashy-throated Warbler) นกกระจิ๊ดหางขาวเล็ก (White-tailed Leaf Warbler) และนกกินปลีหางยาวเขียว (Green-tailed Sunbird) ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นนกรับแขกของยอดดอยอินทนนท์ทั้งสิ้น ใครไปใครมาเป็นต้องได้เห็น ไม่ว่าจะขึ้นมาในช่วงไหนของปี