ห้วยแห้ง

นกตะวัน

เราเดินดูนกกันไปเรื่อยๆตามทางเดินที่โค้งไปทางขวาซึ่งค่อยๆลาดลงจนขนานและอยู่ในระดับเดียวกับลำห้วยที่แห้งผาก จึงเปลี่ยนลงไปเดินในลำห้วยซึ่งเกลื่อนไปด้วยก้อนกรวดก้อนหินมนกลม แต่บางช่วงมีโขดหินภายใต้ร่มเงาของไม้ใหญ่และกอไผ่ให้เราใช้นั่งพักผ่อนได้ ทั้งยังมีต้น ตะไคร้น้ำ (Homonola riparia) ซึ่งเป็นไม้พุ่มในวงศ์ Euphorbiaceae และพืชคลุมดินที่มีดอกสีม่วงฟ้าซึ่งเราไม่ทราบชื่อกระจัดกระจายอยู่ทั่วไป 
ค่อยเหยียบย่ำลำห้วยสวยด้วยหิน		
แห้งผากสิ้นสายน้ำเคยฉ่ำไหล
ลดเลี้ยวฝ่าผ่าเขาลำเนาไพร			
จากดอยไกลเกินแรงเราแกร่งเดิน
ตะไคร้น้ำคล้ำเขียวใบเรียวยาว		
ยืนต้นกร้าวกลางห้วยด้วยตื้นเขิน
ยึดซอกหินดินไร้แกว่งใบเพลิน		
น่าสรรเสริญสู้แล้งไม่แห้งไป
แสงแดดส่องต้องใส่ให้เหน็ดเหนื่อย		
เราล้าเมื่อยหมดแรงแฝงไศล	
อาศัยเงาเหล่าไม้ให้ร่มใบ			
ใต้ลำไผ่พาดเฉียงเอนเอียงมา
มองลำห้วยสวยนักแม้จักแล้ง			
ทุกหนแห่งไม่ห่างสิ้นกรวดหินผา
ทั้งแทรกกลุ่มพุ่มพืชไม่จืดตา			
ผลิดอกฟ้าเฝ้าห้วยช่างสวยจริง	
เมื่อเดินมาไกลพอสมควร ผม พี่หนู และสาวแอ๊ดหยุดเพื่อนั่งพักผ่อนบนโขดหิน มองดูสองฝั่งลำห้วยในช่วงนี้ซึ่งเต็มไปด้วยกอไผ่ แต่ไกลขึ้นไปบนเนินเขาทั้งสองข้างเป็นป่าเต็งรังที่โล่งและแห้งแล้ง นายปู นายใหม่ และนายบอยยังคงวนเวียนส่องกล้องดูนกอยู่ในบริเวณนี้ ในขณะที่เสียงร้องของนกกะลิงและนกโพระดกธรรมดายังคงดังให้ได้ยินอยู่ไม่ขาดระยะ แต่นายเกษตร นายแม็ค และสาวใจเดินห่างไกลออกไปมากจนแลไม่เห็นเสียแล้ว