เธอก้มรับน้ำสังข์หลั่งรินร่วง ฉันปวดทรวงซ้ำฤทัยสุดถ่ายถอน ดั่งน้ำกรดรินรดใจให้ขาดรอน สิ้นอาวรณ์อาลัยในใจ คนที่เราเคยรักมาผลักไส หนีจากไปเหลือไว้แต่ความหม่น เขาไปโอบกอดใครไหนอีกคน สุดจะทนดูได้ใจจาบัลย์ เธอตายจากฉันไปจะไม่เศร้า แต่นี่เว้าหลงคนอื่นชื่นสุขสันต์ อยู่ในอ้อมแขนหญิงอื่นชื่นชีวัน จะให้ฉันทนได้อย่างไรกัน