สัก

นกตะวัน

ผม พี่หนู นายเกษตร และสาวอ้วนเดินอ้อยอิ่งไปเรื่อยๆเพื่อกลับที่พัก แต่ระหว่างทางเราส่องกล้องดูนกไปด้วย เหนือถนนในช่วงนี้ร่มครึ้มเหลือเกิน เพราะสองฝั่งถนนมีต้นไม้สูงใหญ่หนาแน่นแผ่กิ่งก้านสาขาและเรือนยอดเข้ามาเบียดชิดกัน บดบังให้แสงแดดส่องผ่านม่านไม้ลงมาได้เพียงรำไรเท่านั้น แต่พอเดินมาถึงทางแยกเพื่อเลี้ยวขวาขึ้นเนินไปยังบ้านพัก กลับเปลี่ยนเป็นที่โล่งที่มีแสงแดดแผดกล้า แลเห็นต้นสักมากมายซึ่งเจ้าหน้าที่ปลูกไว้ห่างๆกันบนเนิน
เกิดบนดินถิ่นป่าแดนพายัพ			
ขึ้นสลับเหล่าไม้ผลัดใบหนา
ต้นสูงค้ำซ้ำเด่นเห็นเตะตา			
แผ่นใบหนาเนื้อสากใหญ่มากเชียว
ถูกหักโค่นโดนข่มฟันล้มเค้า			
เพราะเนื้อเขาแข็งแกร่งแรงแน่นเหนียว
ปลูกอาคารบ้านพริ้งดีจริงเจียว		
ต่อเรือเลี้ยวแล่นรถทรหดจัง
ทำเครื่องไม้ใช้แกะและสลัก			
สร้างของรักเครื่องเรือนเพื่อนสมหวัง
ทนทานมากยากทรุดผุหลุดพัง		
ทั้งยับยั้งหยุดมอดปลวกตอดกิน		
แม้แก่นไม้ใบดอกนำออกใช้			
สมุนไพรพื้นป่าน่าถวิล
ปลูกประดับสลับล้วนในสวนดิน		
คุณไม่สิ้นมากล้นเกิดจนตาย
เราเดินขึ้นเนินลดเลี้ยวไปตามถนนซึ่งสองฝั่งเต็มไปด้วยต้นสัก จนมาถึงบ้านสองครอบครัวที่เราเข้าพักเมื่อคืนนี้ จึงพบว่านายแม็ค สาวเจี๊ยบ และสาวใจกลับมาถึงบ้านพักแล้ว และกำลังเก็บข้าวของเพื่อเตรียมขนขึ้นรถ เราสี่คนจึงรีบเข้าไปเก็บข้าวของเพื่อเตรียมขนขึ้นรถบ้าง หลังจากช่วยกันขนข้าวของขึ้นรถแล้ว เรารับประทานอาหารมื้อเที่ยงร่วมกันอีกครั้ง เพราะเสบียงที่เราเตรียมกันมายังคงหลงเหลืออยู่บ้าง