เขื่อน

นกตะวัน

ผมกับพี่หนูเดินต่อไปเรื่อยๆ มีนกให้ดูอยู่ตลอดทาง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง นกปรอดเหลืองหัวจุก (Black-crested Bulbul) และ นกปรอดทอง (Black-headed Bulbul) แต่เนื่องจากใกล้เที่ยงแล้ว เราจะต้องกลับไปเก็บข้าวของขึ้นรถตู้ เพื่อเตรียมตัวกลับกรุงเทพฯ เราจึงเดินย้อนกลับมาสมทบกับนายเกษตรและสาวอ้วนที่ริมสระน้ำ สำหรับเส้นทางที่เราเดินย้อนกลับมานั้น ถ้าหากเดินไปให้สุดทางเราจะเห็นฝายหรือเขื่อนขนาดเล็กที่สร้างขวางลำห้วยแม่ใจไว้
สิ่งก่อสร้างขวางลำแม่น้ำไหล			
สร้างยิ่งใหญ่ยอดงบทบหลายแสน
ต้องกุยทางถางป่าฝ่าบุกแดน			
สองฝั่งแคว้นข้างน้ำเขียวฉ่ำไพร
ต้นไม้โค่นโดนตัดสัตว์พลัดถิ่น		
ตะกอนดินหินทรายทลายไหล
ถมไม่ยั้งหลังเขื่อนหยุดเคลื่อนไกล		
ปลามีไข่คอยวางลาร้างเลือน
สายน้ำหลั่งสะพรั่งป่าเคยบ่าหลาก		
ต้องพลัดพรากจากกันถูกหั่นเฉือน
ถูกกักเก็บเจ็บใจไม่ลืมเลือน			
ปล่อยไหลเลื่อนเคลื่อนไปไม่เพิ่มพูน
เพื่อความหวังพลังใหม่ได้ไฟฟ้า		
เก็บน้ำมามากไว้ไม่ให้สูญ
มีประโยชน์หรือโทษดีทวีคูณ			
หลังสาบสูญสิ้นเงินล้านงบบานปลาย
ฝายหรือเขื่อนแห่งนี้ยังทำให้ชีวิตของนกหลายชนิดแปรผันไป นกกระเต็นขาวดำใหญ่ (Crested Kingfisher) ซึ่งครั้งหนึ่งเคยบินหากินได้ตลอดลำห้วยแม่ใจตอนกลาง กลับต้องปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตใหม่ จนนานๆครั้งจึงจะได้เห็นกันสักครั้งหนึ่ง เช่นเดียวกับ นกมุดน้ำ (Brown Dipper) ซึ่งครั้งหนึ่งเคยพบเห็นกันได้บ่อยๆ แต่เมื่อเขื่อนแห่งนี้เกิดขึ้น สายน้ำเปลี่ยนไป ที่อยู่อาศัยและหากินจึงเปลี่ยนแปลงไปด้วย จนแทบไม่เห็นนกชนิดนี้กันอีกเลย