ข้าฯ คือ พิทักษ์ชน

มาแตง

          GENTLEMAN  OF  SAMPRAN   (51)
    ข้าฯ ยืนยะเยือกอยู่  				บ่มิรู้ผิหนาวเย็น
สองแขนจะลำเค็ญ  				ก็จะอุ้มประชาไทย
    ขาซ้ายซิเด็กน้อย  				มะนะคอยเกาะข้าฯ ไว้
เหมือนหนึ่งจะพึ่งได้  				ก็จะพึ่งพะยอมพลี
    ข้าฯ ยืนอุทิศร่าง  				ฤ มิห่างประชาชี
สีข้าฯ ก็กากี  					มะละล้างอุบายชน
    ข้าฯ ยืน ณ กลางป่า  				รชนาก็มืดมน
ชายแดนสิ้นน่ายล  					สละชีพพิทักษ์ไทย
    ข้าฯ ยืนจราจร  					อุระร้อนมิบ่นไป
ชีวิตก็เสี่ยงภัย  					กิจจะข้าฯ มิใช่เบา
    ข้าฯ ยืนพิชิตเพลิง  				มะละเหล็งมะลายเผา
หวังทุกข์จะบรรเทา  				บ่มิกลัว จะไหม้กาย
    ข้าฯ ยืนนครบาล  				คณะพาลก็หนีหาย
บ้านเมืองจะวุ่นวาย  				ก็จะห้ามมิเกิดการณ์
    ข้าฯ ยืน ณ ภูธร  					อุระร้อนจะกล่าวขาน
เสือร้ายผิภัยพาล  					พะตะปราบมิปล่อยไป
    ข้าฯ ยืน ณ หลายแห่ง  				จะแสดงก็เกินไกล
คอยป้องพิทักษ์ภัย  					ชนะพลพิชิตพาล
    ตราบเท่าทุชนชาติ  				จะริอาจระรุกราน
ข้าฯ ขออภิบาล  					สมชื่อ พิทักษ์ชน
   ***  ไม่อยากให้ทุกคน .. รู้สึกไม่ดีกับคนอาชีพนี้ค่ะ  ถ้าใครสักคนในครอบครัวคุณ .. มีอาชีพนี้ .. คุณจะได้สัมผัส และรับรู้ และจะได้รู้ความจริงที่ว่า .. ตำรวจ .. ไม่ได้ไม่ดี .. เสมอไป  ***