เขียนเรื่องราวเป็นบทกลอน(1)

เมลโล่

อีกไม่กี่เดือน พี่ก็จะจบแล้ว ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกหรือเปล่า 
อ่านข้อความในสมุดบันทึกที่เธอเขียนให้ อ่านแล้วก็ใจหาย ตอนนี้ผมต้องเปลี่ยนจากคำว่า ไม่กี่เดือนเป็นไม่กี่วัน
อีก 20 วัน เธอจะต้องจากผมไป สู่โลกที่กว้างขึ้น เปิดประตูบานใหญ่ออกไป
ไม่อยากนึกถึงวันนั้นจริง ๆ วันรัก  วันลา วันที่พี่ ๆ ต้องอำลาจากไปสู่รั้วมหาวิทยาลัย
คงเป็นวันที่น่ายินดี มีรอยยิ้มของความสำเร็จ 
แต่ก็คงมีหยาดน้ำตาของใครบางคน น้ำตาแห่งความรัก ความผูกพันธ์ที่มีต่อกัน
  คงไม่อาจฉุดรั้งเธอให้อยู่ 
 ก็เพราะรู้คงเป็นไปไม่ได้
 เมื่อวันหนึ่งแล้วเธอคงต้องไป
 ก่อนจากไกลขอมอบใจไว้ให้เธอ
 ฝากความรักความห่วงใยความคิดถึง
 ส่งให้คนหนึ่งที่ฉันรักเสมอ
 แม้พรุ่งนี้ฉันไม่อาจอยู่ใกล้เธอ
 แต่อย่าให้วันนี้ต้องคอยเก้อเพ้อถึงแต่เธอข้างเดียว
อยากจะเดินไปบอกความในใจของฉันให้เธอได้ฟังแต่เธอก็คงรู้แล้วล่ะ ว่าผมคิดอย่างไรกับเธอ แต่ . . 
 
 เธอคิดอย่างไรกันหนออยากจะถาม
 ยังคอยอยู่คอยติดตามรู้บ้างไหม
 รักหรือไม่ อยากให้เธอช่วยบอกไป
 คำตอบเป็นอย่างไรจะรับฟัง
หวังเล็ก ๆ อยู่ในใจ อยากจะได้ไปเที่ยวที่ไหนด้วยกันสักครั้ง มันคงทำให้ความสัมพันธ์ของเรามีมากขึ้นกว่านี้
แม้ว่าเธออาจไม่เคยสนใจใยดีฉันก็ตาม แต่ฉันก็อยากจะมีวันเวลาดี ๆ ร่วมกับเธอ
 ฉันมีภาพถ่ายเธอก็มาก
 แต่ก็อยากจะมีเธอมากกว่า
 ไม่อยากมีแค่ภาพถ่ายที่ทำได้อย่างมากก็แค่คั่นตำรา
 อยากจะมีตัวเธอมานั่งคั่นอยู่กลางหัวใจ
--------------------------------------------------------------------------------