เหยี่ยวภูเขา

นกตะวัน

ผมกับนายวัชระเดินขึ้นเนินไปตามถนนดินลูกรังอัดแน่น สายตาสอดส่ายมองหานกตลอดเวลา ในขณะที่หูคอยเงี่ยฟังเสียงนกอยู่ร่ำไป ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงนกที่ไม่คุ้นหู เรามักหยุดฟัง แล้วยกกล้องส่องหาที่มาของเสียง วิธีนี้ทำให้เราได้เห็นนกที่ไม่เคยเห็น หรืออาจเคยเห็นแต่พึ่งรู้ว่าเขาส่งเสียงร้องเช่นนี้ จนกระทั่งเดินขึ้นมาถึงหัวโค้ง แล้วหักเลี้ยวไปทางซ้ายตามถนน จึงได้เห็น เหยี่ยวภูเขา (Mountain Hawk Eagle) เกาะอยู่บนกิ่งไม้สูงเหนือแนวไม้เบื้องหน้าไกลออกไป
เหยี่ยวภูเขาเฝ้าคอนนอนพึ่งตื่น		
ลมพัดรื่นยื่นหงอนชูงอนไหว
ครั้นสายลมข่มโชยโบกโบยใส่		
แกว่งหงอนไกวไล้ลมหัวก้มมอง
รอเวลาอากาศร้อนลอยร่อนสูง			
โน้มน้าวจูงบินสูงไกลใต้แดดส่อง
ถลาเลื่อนเคลื่อนเลี้ยวเที่ยวบินท่อง		
ลัดเลาะมองจ้องเหยื่อเผื่อจะเจอ
หงอนเต็มหัวตัวน้ำตาลหว่านความหล่อ		
ดั่งเจ้าพ่อรอรักเร่เกาะเท่เสมอ	
ทนอยู่เดียวเปลี่ยวเปล่าเฝ้าละเมอ		
เพราะขาดเธอเซ่อซ่าช่างน่าอาย	
คอยแสงทองส่องฟ้าพาเธอสู่			
มาเป็นคู่อยู่เคียงไม่เลี่ยงหาย
ครองรักกันวันคืนชื่นใจกาย			
มิเคยหน่ายคลายรักสมัครรอ
พอเดินมาได้อีกสักพัก เราจึงหันหลังกลับ เพราะนายวัชระต้องกลับไปกินข้าวเช้าแล้วจะออกมาเดินดูนกใหม่พร้อมกับพรรคพวก ส่วนผมตั้งใจจะกลับไปเฝ้าดูผีเสื้อที่ริมห้วยแม่สาว เพราะมีคนเคยพบ ผีเสื้อธารมรกต (Popinjay) ที่หาดูได้ยากยิ่งอยู่แถวนั้น พอเดินไปถึงลำห้วย ยังไม่ทันจะก้าวเท้าข้ามไป กลุ่มของนายตั้มกับคุณด้วง พร้อมด้วยสาวอ้วนได้เดินมาถึงพอดี ผมจึงเปลี่ยนใจเดินไปกับกลุ่มของนายตั้มกับคุณด้วง ส่วนนายวัชระเดินข้ามห้วยกลับที่พัก