ค่าของครูอยู่ที่ไหนใครรู้บ้าง เพียงเรือจ้างแค่ส่งศิษย์เท่านั้นหรือ จรรยาบรรณหมั่นเพียรเพื่อฝึกปรือ เหล่านี้คือพระคุณครูหรืออะไร คอยสั่งสอนศิษย์น้อยกลอยใจนัก สอนด้วยรักตีด้วยใจจงรู้ไว้ แต่วันนี้เด็กเรียนเอง เคร่งทำไม?.. ตีมิได้ ต้องถนอม ครูตรอมทำ เด็กศูนย์กลาง การเรียน เลยเป็นสูญ หวังเพิ่มพูน ความรู้ อย่าเรียนซ้ำ ต้องค้นหา ขวนขวายเอง เร่งจดจำ บ้างก็ทำ ได้ผล ครูดีใจ แต่บางคน ก็ไม่รู้ ครูสอนเถิด จักบังเกิด ผลดี อันยิ่งใหญ่ เพราะศิษย์เอง จะไปค้น จากที่ใด จะถามใคร อยู่บ้านนา ในป่าดอย เลิกการเอ็นท์ เย็นใจ เด็กชนบท ที่รัฐลด ความเครียดที่ เบียดเต็มร้อย จีพีเอ เพิ่มขึ้น พวกเราคอย เพราะอย่างน้อย ไม่ต้องเรียน พิเศษเปลือง หัวอกของ ความเป็นครู เธอรู้ไหม ยากจะหา คนเข้าใจอย่าง ปราดเปรื่อง มิกล้าเอ่ย มิกล้าขัด ด้วยกลัวเคือง หลายหลายเรื่อง ครูหนักใจ ทำไงดี ฉันคนหนึ่ง เห็นหลายสิ่ง ผ่านมามาก ก็ไม่อยาก จะโทษใคร เดี๋ยวโดนซี้ เห็นชีวิต คุณครูมา หลายสิบปี ขอโทษทีถ้าแต่งกลอน กระทบใคร..
15 มกราคม 2547 23:17 น. - comment id 203266
คงจะได้รับฟังมาฝังใจ จึงแต่งได้จะแจ้งเห็นแดงแจ๋ ชีวิตครูแสนระย่อเหมือนถ่อแพ อยากยอมแพ้ก็สงสารลูกหลานไทย...... อิอิ สมเป็นลูกครูจริงๆ อิอิ
15 มกราคม 2547 23:18 น. - comment id 203267
เด็กศูนย์กลางการเรียนต้องขยัน ฝึกฝนกันเพื่อมั่นคอยศึกษา ไม่มีผู้ชี้นำกับวิชา เหมือนค้นหาทางแก้อาจแพ้ทาง *-*จริง ๆ การเรียนแบบศูนย์กลางมีทั้งข้อดีและข้อเสีย ในกรณีข้อดีคือเด็กอาจมีศักยภาพที่ดีขึ้นในเด็กกลุ่มที่มีความสามารถ แต่ข้อเสีย คือเด็กที่ค่อนข้างจะไม่เก่งจะลำบากและไม่อยากเรียนไปเลย*-*
15 มกราคม 2547 23:42 น. - comment id 203277
ผม ชอบกลอนของคุณนะ ท่อนเนี่ยอ่ะครับ เลิกการเอ็นท์ เย็นใจ เด็กชนบท ที่รัฐลด ความเครียดที่ เบียดเต็มร้อย จีพีเอ เพิ่มขึ้น พวกเราคอย เพราะอย่างน้อย ไม่ต้องเรียน พิเศษเปลือง หัวอกของ ความเป็นครู เธอรู้ไหม ยากจะหา คนเข้าใจอย่าง ปราดเปรื่อง มิกล้าเอ่ย มิกล้าขัด ด้วยกลัวเคือง หลายหลายเรื่อง ครูหนักใจ ทำไงดี ชอบมาก ๆ ความดี ขอชมจากใจจริงครับ
16 มกราคม 2547 00:07 น. - comment id 203287
แวะมาทัก..ครั้งแรก..ชอบค่ะ... ในฐานะที่..เป็นลูกครู..คนหนึ่ง.. แถมเคยมีอดีตแฟน..เป็นครูอีก.. และก็ยังชอบคติ..ที่ว่า..ผิดเป็นครู.. ชีวิตนี้...ก็เลยมีครูหลายคน.. เคยทำให้พ่อผิดหวัง...เพราะไม่ยอม เป็นครูตามพ่อ.... แต่ก็ชดเชยทำให้พ่อสมหวังในหลาย ๆ เรื่อง... ทุกวันนี้..ก็ยังรักครู...(ครูจริง ๆ ที่สอน) แต่อดีตแฟนครู...(เลิกรักไปแล้ว) มาด้วยความเคารพ...และรักในครู... เพราะเป็นศิษย์มีครู... สรุป :) ชอบที่คุณเขียนมาก ๆ.... .
16 มกราคม 2547 02:14 น. - comment id 203351
อันความรู้ที่ครูคอยสั่งสอน ทุกบทตอนจากใจให้ศิษย์ดี พึงคิดตามความหมายด้วยใจมี หวังเจ้านี้เติบใหญ่ใฝ่คุณธรรม... คิดถึงครูจังแฮะ
16 มกราคม 2547 05:40 น. - comment id 203389
:)
16 มกราคม 2547 06:51 น. - comment id 203398
สมัยนี้ สอนนักเรียน พากเพียรยาก ต้องลำบาก ด้วยเด็กดื้อ มีปัญหา ขอพ่อแม่ ช่วยครู เป็นหูตา ต้องหันหน้า มาช่วยกัน ประสานแรง
16 มกราคม 2547 15:33 น. - comment id 203535
อีกหนึ่งบทกลอนดี ๆ ที่มีให้อ่าน ^-^
16 มกราคม 2547 17:54 น. - comment id 203615
คือ กร พาฉุดจากโคลนที่โดนย่ำ คือ เข็ม นำสู่บัณฑิตสัมฤทธิ์ผล คือ แสงทอง ส่องหล้าครามืดมน คือ หยาดฝน หลั่งค่านามว่าครู
16 มกราคม 2547 17:58 น. - comment id 203619
อันถ้อยล้ำคำว่าครูรู้กันทั่ว ดีหรือชั่วรักศิษย์ไม่คิดหมอง อันน้ำฝนล้นบึงท่วมถึงคลอง ยังเป็นรองน้ำใสในใจครู เป็นพระคุณอุ่นแท้แผ่ไพศาล ครูประทานการณ์ดีให้ไม่อดสู ท่านอุทิศกายจิตมั่นจรรยาครู ขอเชิดชูบูชาค่าครูเอย...
16 มกราคม 2547 18:04 น. - comment id 203624
กลิ่นหญ้าแพรกดอกมะเขือเจือกลิ่นธูป ก่อเป็นรูปวันพิธีมีความหมาย น้อมรำลึกถึงคุณครูผู้พลีกาย สองมือหมายปั้นศิษย์ตนเป็นคนดี บุญเคยทำนำน้อมยอมยกให้ ครูพ้นโศกโรคภัยไป่หมองศรี เคารพครูกตัญญุตากตเวที ให้ครูมีสุขสันต์นิรันดร์เทอญ... ส.ธนฺวนฺตรี (ธันวันตรี)
16 มกราคม 2547 22:59 น. - comment id 203747
ขอบคุณสำหรับทุกๆถ้อยคำบูชาพระคุณครูค่ะ