ผ้าห่มปก

นกตะวัน

ถนนหนทางในช่วงถัดไปมีแม่น้ำฝางไหลลงมาคู่ขนานกับถนนโดยตลอด แต่ลำน้ำเล็กกว่าแม่น้ำปิงมากจนน่าจะเรียกว่าลำห้วยมากกว่าแม่น้ำ  เราผ่านทางแยกซ้ายมือซึ่งเป็นเส้นทางสู่ดอยอ่างขาง จนกระทั่งใกล้จะถึงตัวอำเภอฝาง จึงเลี้ยวซ้ายไปตามถนนเลี่ยงเมือง แล้วเลี้ยวขวาเข้าทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 4054 มุ่งสู่ที่ทำการอุทยานแห่งชาติแม่ฝาง โดยไม่ใส่ใจทิวทัศน์สองข้างทาง เพราะมัวแต่มองดูดอยผ้าห่มปกที่แลเห็นอยู่ลิบๆ
ณ ขอบฟ้าภูผาไกลใกล้พม่า			
สุริยาคราส่องต้องขุนเขา
ดั่งเมืองแมนแดนเทวัญสวรรค์เรา		
สวยยั่วเย้าเหล่าคนดั้นด้นมา
พากันเหินเดินไปในไพรกว้าง			
ต้องแรมทางย่างดงกลางพงป่า
ผ่านกิ่วลมห่มหนาวร้าวกายา			
ทั้งฟันฝ่าท้าฟัดม่อนวัดใจ
กว่าจะถึงซึ่งที่หมายปีนป่ายคลาน		
หอบเนิ่นนานพาลเหนื่อยเมื่อยลมใส่
อยากโยนของกองทิ้งเดินวิ่งไป		
สักเมื่อไรจึงได้เห็นเป็นยอดดอย
แต่สุขใจเมื่อได้เยือนไม่เลือนลืม		
สุดแสนปลื้มยืมไม่ได้ใคร่เอื้อมสอย
ปีนภูผาผ้าห่มปกเหงื่อซกย้อย		
สูงใช่น้อยดอยห่มฟ้าท้าตะวัน	
ผมเคยเดินทางมาดอยผ้าห่มปกหลายครั้งแล้ว แต่เคยเดินขึ้นยอดดอยผ้าห่มปกทางด้านกิ่วลมเพียงครั้งเดียว และเข็ดขยาดเหลือหลาย เพราะหลังจากที่รถปิกอัพพาเรามาส่งที่หน่วยฯกิ่วลมแล้ว เราต้องเดินทางด้วยเท้าต่อไปอีกค่อนวัน ผ่านม่อนวัดใจที่ลาดชัน โล่ง ร้อน และเดินเหนื่อยเหลือเกิน เพราะดินร่วนไม่เกาะตัวกัน จนเดินลื่นอยู่เรื่อย แต่พอผ่านพ้นไปถึงบริเวณที่ตั้งแค็มป์ซึ่งอยู่ในป่าดึกดำบรรพ์ใกล้ยอดดอย ค่อยสดชื่นขึ้นมาหน่อย