มนต์เหมันต์

นกตะวัน

ย่างเข้าเดือนธันวาคม ลมหนาวโชยกระหน่ำหนักขึ้นทุกที น่ากลัวปีนี้คงหนาวจัดกว่าปีก่อน ในยามเช้าเวลาที่ผมออกมาเดินเล่นในสวนหน้าบ้าน จึงได้รับไอเย็นจากลมหนาวที่พัดมาไม่ขาดระยะ ทำให้ฝันไปว่ากำลังเดินอยู่ในป่าดิบเขาแห่งเมืองเหนือ จนอยากกลับไปเยือนป่าเหนืออีกสักครั้ง เพราะตามปกติผมมักเดินทางไปดูนกในป่าเหนือแทบทุกครั้งในช่วงฤดูหนาว ในปีนี้คงเช่นกัน ผมคงต้องหาโอกาสเดินทางกลับไปเยือนป่าเหนืออย่างแน่นอน
เหมันต์หวนทวนคืนฟื้นความหลัง	
คิดถึงครั้งยังเพลินเดินกลางป่า
มือถือกล้องส่องไปใกล้ไกลตา	
ปรารถนามาเห็นไม่เว้นวาง			
เหล่าวิหคนกไพรจากไกลถิ่น 		
พากันผินบินสู่อยู่ป่ากว้าง 
ส่งเสียงร้องก้องฟังดังทุกทาง 	
ป่าเคยร้างส่างเหงาความเศร้าลา 
มวลไม้ป่าพากันแปรผันใหญ่ 		
ผลิดอกใสให้สีมีแต้มหญ้า 
ชมพูขาวพราวเด่นเห็นเตะตา 	
แซมม่วงฟ้าหญ้าสวยช่วยป่างาม 
ออกเดินเล่นเป็นสุขสนุกมาก			
ไม่อาจจากพรากไปแม้ใครหยาม
อยากเคียงคู่อยู่ไพรใต้ฟ้าคราม		
สุขล้นหลามยามเหมันต์ผันมาเยือน
คืนวันอังคารที่ 30 ธันวาคม 2546 ผมจึงออกเดินทางจากกรุงเทพฯ ด้วยรถตู้ พร้อมกับผองเพื่อนอีก 6 คน ชาย 2 หญิง 4 ในเวลา 21.00 น. เราใช้เส้นทางถนนพหลโยธิน แล้วเลี้ยวเข้าทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 32 ผ่านพระนครศรีอยุธยา อ่างทอง สิงห์บุรี ชัยนาท ไปยังนครสวรรค์ แล้วตรงไปยังกำแพงเพชร ผ่านตาก ลำปาง ลำพูน จนมาถึงเชียงใหม่ ในเวลา 05.00 น. รวมระยะทาง 696 กิโลเมตร ใช้เวลาเดินทางประมาณ 8 ชั่วโมง