ผลิกล้า กิ่งก้าน ผ่านตามวัย จากต้นเล็ก เด็กใส แตกใบกล้า จวบวันคืน หมุนเวียน เปลี่ยนเวลา หยั่งรากหล้า ณ ลานใจ ได้เติบโต พ่อถนอม กล่อมเกลี้ยง หล่อเลี้ยงรัก เฝ้าฟูมฟัก ปลูกจิต ใฝ่ศึกษา แม้นเติบใหญ่ ก้าวเท้าสู่ พสุธา สองแววตา ยังเฝ้าดู รู้ห่วงใย ยึดเป็นหลัก เหล่าปักษา ได้อาศัย ประกันภัย คุ้มครอง ป้องทุกหน แม้ก้าวย่าง อยู่แห่งใด ในสกล ยังอุ่นล้น มั่นใจ ไม่หวั่นกลัว ปฏิญาณ ภายในใจ ให้แด่พ่อ ขอเติบโต เป็นไม้ดี มิสูญค่า ทดแทนพระ คุณท่าน ที่ผ่านมา เป็นแก้วกล้า แก้วใจ ไปชั่วกาลฯ
16 ธันวาคม 2546 19:04 น. - comment id 191778
..เรน..รักพี่แนทจังคะ... บทกลอน..ที่เรนฝัน..จะเขียน.. ต้นไม้..ของพ่อ.... ..เรนสัญญา... ..จะเป็น.. ได้อย่างที่พ่อ...ต้องการ.. .. ...น้ำตาซึม..อีกแล้วดิคะ... ก็..ตอนนี้.. เรนมี..บันทึกของพ่อ... ตรงหน้า.. ที่ข้างคอมฯ.. คืนนี้... เรนจะบอกพ่อ... อีกไม่นาน... พ่อจะเห็น... ..ลูกเป็น..อย่างที่พ่อ..ต้องการ..นะคะ.. คิดถึง..ผู้ชาย..ที่เป็นทุกอย่าง..ของเรนจัง... รักพ่อ..มากมาย... (ขอบคุณ..พี่แนทของเรน...)....
16 ธันวาคม 2546 19:23 น. - comment id 191798
ผลิดอกผล ต้นไม้งาม ตามใส่ปุ๋ย อีกทั้งลุย รดน้ำ พรวนดินทั่ว ใครกันเล่า เฝ้าดูไว้ ไม่หมองมัว ได้ยิ้มหัว เพราะพ่อเจ้า เฝ้าดูแล
16 ธันวาคม 2546 21:15 น. - comment id 191883
คำนึง ถึงพ่อ จับจิต ลูกน้อย หวนคิด ถึงความหลัง ลูกจาก มาเรียน ไกลจัง แต่ยัง รักพ่อ เหมือนเดิม จากบ้านมาเรียนไกลครับ คึดถึงพ่อและแม่มากๆๆ
16 ธันวาคม 2546 22:55 น. - comment id 191922
ปลูกต้นไม้ตั้งแต่เล็กเป็นเด็กน้อย แล้วค่อยค่อยเติบใหญ่คล้ายต้นกล้า เฝ้าถนอมกล่อมด้วยอุรา จนต้นกล้าเติบใหญ่ในทุกวัน *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ชอบค่ะชอบ แต่งเก่งจังเลยค่ะ คิดถึงนะค่ะ*-*
18 ธันวาคม 2546 13:55 น. - comment id 192365
^*^ ^*^ ^*^............เรนจังง พี่เข้าใจๆจ๊ะ..........^*^ แล้วก้อเชื่อด้วยว่า ต้นไม้อย่างเรนจังง ต้องเติบโตอย่างแข็งแรงปกป้องตัวเองได้ เป็นต้นไม้ที่ดีของพ่อนะนะ ^*^.....................^_____^.....................^*^ ^*^..................อ่ะค่ะ คุณชัยชนะ.............^*^ แต่ตอนเนี๊ยะคงต้องตามเฝ้าดูแล รดนําพรวนดินใส่ปุ๋ย คืนให้แก่ท่านบ้างแล้วล่ะค่ะ ^*^......................^_____^...................^*^ ^*^...............สวัสดีค่ะ พิกุลทอง..............^*^ จากมาเรียนไกลก็เป็นผลดีนะเนี่ย เราจะได้โตเป็นผู้ใหญ่เสียทีไง แล้วก็รู้สึกรักพ่อกับแม่มากขึ้นด้วย เด๋วเรียนจบ เราก้อกลับไปพัฒนาบ้านเรา ให้ก้าวสู่สากล อิอิ ^*^....................^____^.......................^*^ ^*^........คุณผู้หญิงไร้เงา ขอบคุณค่ะ.......^*^ พี่แต่งกลอนเก่งจังเลย แนทตี้คงที่หนึ่งไม่ไหวอ่ะค่ะ ยอมให้พี่หมดใจเลยดีกว่า ^*^...................^_____^.......................^*^
8 มกราคม 2547 23:18 น. - comment id 199912
ต้นไม้ต้นนี้คงงดงามสมดังตั้งใจของพ่อจริง ๆ เพียงชื่นชมเมื่อลมโยกกระโชกพัด เอนสะบัดกิ่งใบแกว่งไกวพลิ้ว ท่วงทำนองบรรเลงเสียงเพลงปลิว แลละลิ่วชื่นใจต้นไม้งาม...... คงได้แต่ชม...ด้วยตา มืออย่าต้องของจะเสีย อิอิ