ในกมลหม่นหมองของการจาก คงเศร้ามากเมื่อไปห่างไกลเพื่อน คงมีบ้างครั้งคราอาจมาเยือน เพื่อย้ำเตือนความรักใคร่และไมตรี.
13 ธันวาคม 2546 22:29 น. - comment id 190727
งานเลี้ยงมีวันเลิกลา แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีขึ้นอีก
13 ธันวาคม 2546 22:36 น. - comment id 190731
น้อมคารวะอำลา เพื่อนๆพี่ๆน้องๆผู้มีไมตรีต่อกัน ในพื้นที่ไทยโพฯ ได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่ง ณ ที่นี้เมื่อ 2 ปีกว่าที่ผ่านมา ได้รับน้ำใจ แรงหนุน มาตลอด ท่านแรกที่ขอบคุณคือผู้ให้หนทางแก่พรระวี คือท่านปีกฟ้า ท่านต่อมาคือมหามิตรตลอดกาลท่านเวบมาสเต้อร์ กัลยา ผู้มากด้วยความสามารถ มิอาจเอื้อนเอ่ยถึงความอารีที่ให้แก่พรระวีได้หมดสิ้น ขอจำหลักพระคุณไว้ในดวงใจ มิขอลืมเลือนเด็ดขาด มิตรร่วมวงการที่จักต้องเอ่ยคำลา คงมี ท่านพี่พุด พัดชา ท่านอัลมิตรา ท่านไอดาโฮ ท่านหมอวฤก ท่านสดายุ ท่านราชิกา ท่านผู้หญิงไร้เงา ท่านชัยชนะ ท่านลำน้ำน่าน ท่าน้องเรนและอีกหลายท่าน คำลาย่อมมีความตื้นตัน ย่อมต้องมีเหตุผล แต่บางครามิอาจแสดงเหตุผลได้ มิใช่หมดน้ำยา มิใช่เบื่อหน่ายวงการ คงเป็นเหตุผลที่ติดค้างในใจบางอย่างซึ่งคงจะต้องเก็บงำเอาไว้กับตัวเอง ผมอาจลาจากตรงนี้ แต่ไมตรีกับทุกท่านมิได้เหือดหาย ขอบพระคุณท่านอัลมิตรา เพื่อนผู้เหนือความเป็นเพื่อนใดๆ .
13 ธันวาคม 2546 23:01 น. - comment id 190749
?????
13 ธันวาคม 2546 23:32 น. - comment id 190767
พรระวี คนที่น่าจะถึงเวลากล่าวคำนี้น่าจะเป็นผู้หญิงคนนี้ที่ชื่อพุดพัดชา..เสียมากกว่า ......... จำได้ไหม.. ยามหัวใจใครคนนี้โดนพายุจริงพายุใจ มีใครเคียงข้าง.. ไม่เข้าใจ..ไม่อยากล่วงล้ำถามคำถาม และ พุดพัดชาอึ้งอั้นฝันร้ายมากคืนนี้..ตั้งสติได้แล้วจะกลับมาอีกที.. รักเกินจะกล่าว
14 ธันวาคม 2546 06:17 น. - comment id 190843
ผมเป็นแฟนขาจรของคุณ เคยได้เข้าไปเยี่ยมในบ้านคุณครั้งเดียว นอกจากนั้นก็ส่วนมากเห็นกันที่บ้านของคนอื่นมากกว่า ผมซาบซึ้งใจมากครับที่มีชื่อผมรวมอยู่ด้วย ทุกคนย่อมมีเหตุผลในการจาก บางเหตุผลอาจต้องให้เราพิสูจน์ดูโดยวิธีการอย่างใดอย่างหนึ่ง ผมถือว่าการจากกันสำหรับโลกอินเตอร์เน็ตเป็นเรื่องธรรมดาครับ ซึงผมได้เตรียมใจรับเรื่องนี้ไว้แล้ว แม้แต่ตัวของผมเอง ผมก็เปรียบเหมือนสายลมที่พัดพาตัวเองมายังทีแห่งนี้ ได้รู้จักกับอีกโลกหนึ่งของชีวิต สายลมนี้บางทีอาจจะพัดจากที่นี่ไปไม่วันใดก็วันหนึ่ง ไม่อาจจะหยั่งรู้วันเวลาได้ คงจะเหลือแค่เพียงชื่อเท่านั้น ฝากไว้ในความทรงจำ ในฐานะคนรักกลอนด้วยกัน ผมอยากจะบอกคุณว่า บทกวีเป็นแค่ความฝัน ไม่สามารถบันดาลให้เรื่องราวต่าง ๆ เป็นความจริงได้ ผมมาในที่นี่เพียงแค่บทกวี ผมเป็นแค่นักฝัน เมื่อฝันของผม ผมคิดเองว่าเป็นไปไม่ได้ ก็คงไม่มาสานต่อฝันอีก เรื่องเศร้ามักมีให้เห็นเกิดขึ้นประจำ ก็ขอส่งคุณแค่นี้ครับ คงจะกล่าวคำสั้น ๆ ว่า โชดดีครับ
14 ธันวาคม 2546 09:08 น. - comment id 190867
ว้า เพิ่งจะแวะเข้ามาเยี่ยม ก็จะไปซะแล้วเหรอคะ :D
14 ธันวาคม 2546 09:31 น. - comment id 190880
งานเลี้ยงยังมีวันเลิกลา แต่เข็มนาฬิกาไม่มีวันหยุดหมุน เหมือนดังว่าเรายังมีการวิ่งวุ่น เมื่อโลกยังหมุนและเข็มนาฬิกายังเดิน *-*งานเลี้ยงมีวันเลิกลา แต่ก็ยังมีงานเลี้ยงลาได้ตลอดเวลาเหมือนกันค่ะ*-*
14 ธันวาคม 2546 09:38 น. - comment id 190885
บางเหตุผล..ตอบไม่ได้... แค่ไม่อยาก..ได้ยินคำนี้... ..เรนรัก..อ่าน..เขียน..ในบทกวี... .และเรนก็มี...พี่ชาย.พี่สาว...ที่ดี..เกิดขึ้นที่นี่มากมาย.. ..ถามความรู้สึก.. ตอนนี้..หรอคะ.. ..เสียใจดิ.... มากเล้ยแระ.. ..ไม่อยาก..ให้เป็นแบบนี้... แต่เรน ก็เชื่อ.. ในมิตรภาพ...ที่บริสุทธิ์.. ..แค่ได้รัก... ..อย่าเสียใจ.. นะคะ.. เรน..เป็นกำลังใจ... ให้พี่ชาย.. อย่าท้อดิคะ... ..ถ้ารัก.. แค่บอกให้.... ใครคนนั้น..รู้.. ..นะคะ.. ไม่ผิดนะ...เรนว่า.... ก็รัก.. ทำให้.. หัวใจ...สวยงาม... ..อย่าปิดบัง...ความรู้สึก.... ..บอก..ไปเลยดิคะ.. ...เรนจะอยู่ตรงนี้... ทุกนาที.. จะเป็นกำลังใจ... ก็..เรน.รู้..ท้องฟ้าจะสดใส... ..มีรักได้... .ไม่ผิด..ถ้าจะรัก...(นะคะ..)...
14 ธันวาคม 2546 16:00 น. - comment id 191098
เงียบงัน และค้างคากับความรู้สึกยิ่งนัก ไม่มีคำพูดใดๆ เพียงรู้สึกว่าเศร้าเหลือประมาณ น้ำตาพาลจะไหลเอาดื้อๆ
14 ธันวาคม 2546 22:06 น. - comment id 191247
มาสายไปหรือเปล่าคะ เพิ่งเดินทางกลับมาค่ะ เคยฟังเพลงนี้ไหม .. อยากจะหยุดรั้งเธอไว้ และทำทุกอย่างที่ตัวฉันทำได้ แต่มันก็สายไปแล้วใช่ไหม ... ฉันจึงไม่อาจทำให้เธอเปลี่ยนใจ ..
15 ธันวาคม 2546 01:32 น. - comment id 191325
พรระวี.. พี่พุด..อ่อนล้าใจมากกว่า ยังไม่ยอมแพ้ กลับมาเขียนนะคะ สบายใจแล้ว พี่พุดจะรอพรระวีเสมอค่ะ
19 ธันวาคม 2546 16:45 น. - comment id 192776
แวะมาลาเช่นกันค่ะ...ที่หายหน้าไปก็ใช่ว่าไม่มีเหตุผล...แต่เหตุผลนั้นก็ไม่สามารถจะบอกใครได้เช่นกัน และหวังว่าจะได้เจอคุณที่เวบบอร์ดบ้านหลังเก่าอยู่นะคะ.