..ครั้งนั้นเมื่อดวงตะวันลับลง ความเหงาก็คลุมใจเธอ..ให้เธอยิ่งสั่นไหว และแม้แค่ลมเบาเบา..พัดมา ก็แทบจะกรีด..กรีดใจเธอให้ขาดไป ..ฉันรู้ฉันเข้าใจความเลวร้ายที่เธอ..ผ่านพ้น มันสับสน..อยู่บนโลกเดียวดาย ครั้งนี้จะมีฉันอยู่ตรงนี้ไม่ห่างไป.. จะห่วงใย...จะปลอบเธอ ..ทุกครั้งที่ลมเบาเบาพัดมา ฉันก็จะคอยโอบกอดให้เธอได้อุ่นใจ ไม่ว่าต้องเจอเรื่องราวเช่นไร ฉันก็จะอยู่ไม่ไปไหนให้ห่างเธอ ..ก่อนนั้นเธออาจเป็นใครคนหนึ่ง..บนโลกนี้ แต่นับตั้งแต่วันนี้เธอเป็นโลกของฉัน..เธอคนเดียว และไม่ว่าจะวันไหน..ไม่โดดเดี่ยวอีกแล้ว ขอเพียงเชื่อในฉัน..กับรักที่ให้เธอ ..ทุกครั้งที่ลมเบาเบาพัดมา ฉันก็จะคอยโอบกอดให้เธอได้อุ่นใจ ไม่ว่าต้องเจอเรื่องราวเช่นไร ฉันก็จะอยู่ไม่ไปไหนให้ห่างเธอ ..จากวันนี้จะมีเรา..... ...จะมีฉันดูดวงอาทิตย์ตก..เป็นเพื่อนเธอ....
22 กันยายน 2546 14:53 น. - comment id 169754
เมื่อตะวันลับขอบฟ้า แสงทองส่องสว่างก็พลันหาย มีดวงดาว และแสงจันทร์มาทักทาย ข้าง ๆ กายเธอมีใครบ้างหรือยัง บนโลกแห่งความสับสน บนถนนที่ผู้คนดูแปลกหน้า บนทางเดินที่ดูเหมือนเหว่ว้า เธอมีใครคอยปลอบใจบ้างหรือยัง หากมีใครอยู่ตรงนั้น ก็ขอให้ฉันรู้ว่าเธอมีความสุข หากวันไหนที่เธอมีความทุกข์ ขอให้ฉันได้รู้ว่าเธอยังมีคนที่ห่วงใย อาจไม่ได้นั่งมองตะวันลับขอบฟ้าไปกับเธอ แต่ภายใต้ฟ้าผืนเดียวกันที่ห่างไกล ตะวันฟ้าโน้นกับตะวันฟ้านี้ คงมีสักเวลานาทีที่ฉันและเธอได้มองพร้อมกัน คิดถึงเหมือนกันนะ^_____________^
22 กันยายน 2546 18:03 น. - comment id 169786
รับรู้ความคิดถึงของเธอที่มีให้นะครับ
23 กันยายน 2546 00:32 น. - comment id 169956
เมื่อตะวันตกดิน ความรักเธอรวยรินอ่อนไหว แต่นั่นก็ยังไม่เป็นไร เพราะฉันจะดูแลรักให้เธอเอง ***แวะมาทักทายค่ะ***