นั่นรถถั่ง..!! วิ่งมาฆ่าใครอีก ข้ามิหลีกด้วยหมายคล้ายแม่พ่อ มายืนขวางหว่างทางไม่รั้งรอ คงต้องขอสู้บ้างอย่างแค้นใจ แม้นสองมือไร้ปืนมายืนสู้ อยากรับรู้พ่อแม่...แกฆ่าไหม ขอล้างแค้นขว้างหินก้อนดินไป เขวี้ยงด้วยใจกล้าแกร่งด้วยแรงมือ ..เจ้ายังเด็กเหตุใดจึงไม่ถอย จักรอคอยจนดับย่อยยับหรือ ? เพียงสองเท้าก้าวแกร่งสองแรงมือ ทำยุดยื้อยืนขวางอย่างเหิมใจ !.. หินที่ข้าดาหน้าปารถถัง บอกความชังขุ่นแค้นที่แล่นไหล ให้รับรู้... เจ้าศัตรูผู้เกรียงไกร แม้นปืนใหญ่ลูกกระสุนพรุนทั่วตัว ใช่สยบหมอบราบกับพวกเจ้า ขอนอนเฝ้าแผ่นดินถิ่นคุ้มหัว พวกเจ้ามาฆ่าใครใช่เกรงกลัว มือสั่นรัวใช่หวาดเพียงขัดเคือง ก้อนหินนี้...แทนคำที่ร่ำร้อง พวกพี่น้องพ่อแม่แม้รู้เรื่อง จักยินดีที่ข้า...มาป้องเมือง แม้นปืนเขื่องดาบคมถาโถมมา ขอขว้างหินใส่หัวตัวตนเจ้า ใจร้อนเร่าคุ้มคลั่งยังหวังว่า หากข้าต้องชีพลับดับวิญญาณ์ ยังดีกว่าตายไปไร้แผ่นดิน ..จงกระหน่ำเข้ามาเถิดอาวุธ กระหน่ำความเป็นมนุษย์.. ให้จ่มลงพสุธาอย่างสาสม.. ผู้เก่งกล้าปล้นชาติอย่างโสมม.. เชิญมาถมวิญญ์ข้า..มัวช้าไย...
19 กันยายน 2546 18:36 น. - comment id 169116
มันเหมือนเป็นจุดหมึกบนกระดาษขาวนะคะ อ่านแล้ว เห็นแล้วก็สะเทือนใจจังค่ะ --.--
19 กันยายน 2546 21:07 น. - comment id 169153
เขากล่าวย้ำ น้ำน้อย ย่อมแพ้ไฟ รู้หลบไว้ เป็นปีก หลีกเป็นหาง คราน้ำเชี่ยว อย่าขวางเรือ จักอับปาง สิ่งสรรค์สร้าง จะสูญสิ้น ด้วยลิ้นตน เล่นกับไฟ คงไหม้มอด จอดทั้งสอง ควรตริตรอง พินิจ คิดเหตุผล คิดส่วนดี ที่ซึ้งใจ ในกมล ขอเป็นต้น ที่ร้าย ปลายดีกัน
19 กันยายน 2546 23:01 น. - comment id 169170
ภาพเด็กที่ถือก้อนหินปารถถัง ความเจ็บปวดของคุณอัลมิตราคงอยากระบายออกมาบ้าง ปล่อยเธอเถอะครับ คุณคนหนึ่งฯ ถ้าทุกๆคนมองว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องธุระไม่ใช่ เป็นเรื่องภายนอก คิดผิดแล้วครับ ว่าแต่ว่า คุณอัลมิตรานับถือศาสนาอิสลามหรือครับ เพราะปกติจะมีแต่อิสลามที่มองภาพแบบนี้นะครับ
20 กันยายน 2546 00:05 น. - comment id 169195
....จะไปจำทำไมให้เศร้าจิต จะไปคิดทำไมให้เศร้าหมอง จะไปเห็นเช่นไรถ้าไม่มอง จะไปต้องจดจำทำไมกัน... ................สวัสดีครับ.................
20 กันยายน 2546 09:34 น. - comment id 169222
ขอบคุณค่ะ คุณสายลม.. คุณคนหนึ่งในบ้านเรือนไทย(โพเอ็ม) หนึ่งภาพย้ำการกระทำที่ได้เห็น หลากประเด็นขบคิดพินิจหวล โลกหนึ่งเศร้าร้าววิญญ์ยินโอดครวญ ฤๅจะทวนมิตามข้อความใคร หากมนุษย์มีค่าแบ่งระดับ ขอคืนกลับสู่ตนหนทางใหม่ หากทุกผู้กลบเกลื่อนบิดเบือนใจ ความถูกต้องนั้นไซร้...คงฝังดิน คุณคนผ่านมา .. อัลมิตรานับถือศาสนาพุทธค่ะ รูปภาพที่ได้นำมาประกอบนั้น เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงกับเพื่อนมนุษย์ของเรา ณ อีกประเทศหนึ่ง ซึ่งอัลมิตราก็อดสะท้อนใจไม่ได้ สงครามไม่ได้ก่อให้เกิดสิ่งดีงามให้กับผู้ใดเลย ความย่อยยับ ซากปรักหักพังต่างๆ มิเทียมเท่าความสูญเสียทางจิตใจ .. บางคนมองว่าธุระไม่ใช่ เป็นเรื่องไกลตัว บางคนบอกว่า เรื่องของเขา(อิสลาม) เราไม่เกี่ยว .. นั่นคือความคิดระดับส่วนตัวของแต่ละคน ซึ่งอัลมิตราคงไม่ได้ไปโน้มน้าวจิตใจใครให้คิดเหมือนอัลมิตราได้ เนื่องจากต่างคนก็ต่างมีวิทยปัญญาของตนเอง หากแต่ตักเตือนกันมาก็จะรับฟังแต่โดยดี ครั้นจะห้ามก็คงจะยากค่ะ .. เพราะอัลมิตรารู้แก่ใจดีว่าเขียนเพื่ออะไร .. คุณใบบอนแก้ว..โลกอาจจะลืม แต่บางชนเหล่าไม่มีวันลืม .. ขอบคุณค่ะ ที่แวะมาทักทาย มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
20 กันยายน 2546 11:06 น. - comment id 169236
ดูภาพแล้วอ่านบทกลอน โศกนาฏกรรมที่โลกลืม ตามไป... หดหู่ สะเทือนใจอยู่ลึกๆ ค่ะ วาพราวมาทักทายค่ะ
20 กันยายน 2546 12:21 น. - comment id 169247
เจ้ารถถังมันฉุดคร่าชีวิตแม่ อีกทั้งพ่อและพี่น้องผองประเทศ ข้านั้นแสนเจ็บปวดสุดเคืองเขต ทวารเรศเมืองข้ามันประจัญ ขอสู้ตายแม้ชีพจมลงดิน ขอปาหินก้อนเล็กแสนกลืนกลั้น พวกมันหมายฆ่าฟาดฟัน ข้ามิหวั่นกลัวเกรงแม้อาลัย ถึงเป็นแค่เด็กน้อยตัวจ้อยร่อย หากพลังน้อยน้อยขอพลีเป็นเนานัย ข้าจะสู้ทัดทานไม่ช้าใย จักเผชิญเภทภัยเพื่อป้องกัน . . บ้านข้า . . .
20 กันยายน 2546 13:52 น. - comment id 169258
หลายครั้งที่เราเห็นมนุษย์กำลังห้ำหั่นเผ่าพันธุ์ของตนเอง นี้หรือคือผู้มีจิตใจสูง ได้อ่านแล้วได้แต่สังเวชหัวใจ ไม่สามารทถทำอะไรได้นอกจากเศร้าและรานร้าวหัวใจ ในวินาทีนี้ที่อยากจะหลีกลี้หนีลับ ไม่อยากเจอเรื่องวุ่นวานแบบนี้อีก หากทุกๆ คิดเหมือนพี่อิลมิตราดังบทกวีที่ได้สื่อมานั้น สังคมโลกนี้คือจะสงบและน่าอยู่ยิ่งนัก ภาวนา........
21 กันยายน 2546 02:29 น. - comment id 169419
มาชื่นชมผลงานที่ไพเราะมากๆๆๆๆๆๆ และชอบจังกับคำที่ว่าหนึ่งภาพไม่เท่าล้านคำ เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งค่ะ
21 กันยายน 2546 21:22 น. - comment id 169611
คุณindependent .. ท่ามกลางโลกสับสนกลเมืองเถื่อน ช่างเปรอะเปื้อนโสมมจมวิถี มาปล้นชาติแล้วปรามาสว่าไม่ดี เป็นผู้ก่อการที่เลวตัวตน อหังการข้านี้ขอพิทักษ์ ตราบชีพจักดับสูญทูนเป็นผล ขอพลีร่างสร้างชื่อในบัดดล ให้สกลรับทราบตราบความจริง กระจ้อยร่อยตัวน้อยข้าจะแกร่ง ขอแสดงความยิ่งใหญ่ในทุกสิ่ง สองมือท้าสองขาก้าวมิประวิง ให้โลกอิงรับรู้ผู้ปราชัย ... คุณลำน้ำน่าน..เพื่อนคนหนึ่งกล่าวว่า ..ทหารคือประชาชนที่ถูกอุปโลก(เขียนถูกไหมเนี่ย)ให้ไปตายแทน คุณผู้หญิงไร้เงา..คำนี้เป็นปุถุชนเขียนไว้ในเวปหนึ่ง ความรู้สึกกินใจมากมาย จริงอย่างที่เขากล่าวเช่นนั้นค่ะ