ท่ามกลางป่าพนาไพรเขาใหญ่นั้น แม้ฝนพลันทันหล่นจนล้นหลั่ง เขายังฝืนยืนร้องเสียงก้องดัง ไม่เคยนั่งหวังเจ้าชายคลายวังเวง มือนั้นดีดกรีดกีตาร์ท่าอ่อนไหว เสียงนุ่มใสใส่อารมณ์สมคนเก่ง สวมชุดมามาดป่าไม้ใจนักเลง กล่อมบรรเลงเก่งเหนือใครในเพื่อนฝูง เขานั้นหรือคือสุรชัยใครรู้จัก ผู้พิทักษ์รักษ์ป่าเขาเฝ้าดอยสูง ท้วมสมบูรณ์พูนสุขปลุกใจจูง ให้เพื่อนฝูงสูงค่ามาช่วยกัน หัวหน้าดอยอินทนน์คือคนนี้ รู้หน้าที่ดีแท้ไม่แปรผัน ช่วยชาวเขาเฝ้าป่าไม้ได้ทุกวัน ทั้งขยันวันทำงานนานนิรันดร์