ไกลเกินไขวคว้า (1)

กรอฝ้าย

 เดินเดียวดายบนหาดทรายดูอ้างว้าง
ดูเคว้งคว้างจึงหยิบหินมาขีดเขียน
ระบายความรู้สึกที่ครั้งหนึ่งมาแวะเวียน
เคยรู้เรียนกับรักมันผ่านมาอย่างไร
เขียนไปลบไปจนเกิดมีน้ำตา
เธอนั้นหนาจากไปไกลเกินใฝ่
หากเธออยู่เราจะฝ่าขวากหนามไป
มีสิ่งใดขัดขวางเราจะร่วมฝ่าฟัน				
comments powered by Disqus
  • กรอฝ้าย

    24 พฤษภาคม 2546 10:38 น. - comment id 140260

    หากเขายังอยู่ก็คงร่วมฝ่าฟันไปด้วยกันแล้วสินะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน