ดีใจที่ได้พูดคุยกับคุณอีกครั้ง หลังจากไม่ได้พบกันมานานเนิ่น ตั้งแต่วันที่ไม่มีกันและกันแล้วบนทางเดิน เงียบเหงาเหลือเกินในวันที่ไม่มีใคร แค่ได้ทักทายกันตามประสา ก็เป็นสุขเกินกว่าได้พูดคุยกับคนใหน ความทรงจำเก่า-เก่า ก็ไหลย้อนมาในใจ รวมทั้งน้ำใส-ใส ที่เอ่อไหลตรงปลายตา อยากกอดตัวหนังสือเหล่านั้น อยากให้รู้ว่ายังผูกพันและโหยหา ตั้งแต่คุณจากไปก็ไม่เคยมองใครในสายตา ยังรักคุณมากกว่าแม้วันเวลาจะเปลี่ยนไป แต่ทำได้ก็เพียงเท่านั้น แค่ถาม-ตอบสั้นๆยังหวั่นไหว ทรมานเหลือเกินนะหัวใจ เพราะความเย็นชาที่คุณมีให้ยังเหมือนเดิม
11 พฤษภาคม 2546 20:57 น. - comment id 137422
กลอนเพราะเหมือนเดิมนะคะ ดีใจจังที่เจอพี่คะน้าอีก @^_^@
11 พฤษภาคม 2546 20:58 น. - comment id 137424
กลอนในใจนิ ถ้าไม่รังเกลียจมีแจมแบบนอนไม่หลับเช่นกัน รู้รู้อยู่ว่ารักเธอใจรักรู้ ดูดูรู้ว่าเธอมีคนใหม่ แต่ยังมีสะปีลหลิดหัวใจ พยามยิ้มให้เมื่อพบทุกคลา ดั่งดอกบัวไกลในสระแก้วงาม อยากจะตามเก็บรักษาในอุรา เอื่อมมือหมายเก็บเด็ดดอกฟ้า สูงกว่าตราจองแห่งพี่จึงเมินเฉยเอย ขออภัยเขียนตามอารมย์เห็นกลอนงามนิ
11 พฤษภาคม 2546 21:53 น. - comment id 137436
เธอคือดาวพราวฟ้าเวลาเหงา เธอคือเงางดงามยามใฝ่ฝัน เธอคือหวานหยาดสายพรายน้ำผึ้งพระจันทร์ เธอคือตะวันกลางใจไม่ดับดวง..
12 พฤษภาคม 2546 09:56 น. - comment id 137554
เศร้าจังนะค่ะ พี่คะน้า
12 พฤษภาคม 2546 15:31 น. - comment id 137642
รู้สึกสะเทือนใจจัง
16 พฤษภาคม 2546 19:25 น. - comment id 138709
เพราะจริงๆด้วยค่ะ เหมือนกับเราตอนนี้เลยน่ะ อ่านแล้วจะร้องไห้ มันซึ้งจริงนะคะ