จากเมล็ดเม็ดน้อยค่อยค่อยก้าว จากดวงดาวพราวระยิบริบหรี่แสง จากเด็กน้อยด้อยความรู้ผู้อ่อนแรง เสาะแสวงหาที่ปักพักพิงกาย มาวันนี้เมล็ดน้อยค่อยปริแตก เผยรอยแยกรับลำแสงแห่งความหมาย เพื่อก้าวสู่แห่งรั้ววิทยาลัย จะก้าวไปด้วยใจที่รอคอย จากหนึ่งใบกลายเป็นกิ่งต่อเป็นก้าน ร่วมประสานความฝันนั้นไม่ถอย สักวันหนึ่งสิ่งที่ย้ำบ่อยบ่อย จะค่อยค่อยงอกเงยเผยดอกงาม เริ่มหนึ่งดอกออกทลายกลายเป็นช่อ ฝันที่ก่อต่อเติมเริ่มสมาน ดอกที่รอช่อที่ตูมกลุ่มแบ่งบาน อีกไม่นานผ่านพ้นผลงอกเงย
ใบบาง 29 เม.ย. 2546 11:29 น. - ID 33184 
596
7
0
29 เมษายน 2546 11:43 น. - comment id 132877
ใจดีจัง
29 เมษายน 2546 12:20 น. - comment id 132901
มาร่วมเป็นกำลังใจให้น้อง ๆ ด้วยสักคนนะ
29 เมษายน 2546 12:51 น. - comment id 132920
อย่าระเริงกับแสงเสียง จงหลีกเลี่ยงสิ่งเลวร้าย มุ่งหน้าเดินถึงหลักชัย บัณฑิตใหม่กำลังรอ จงมีสติ
29 เมษายน 2546 15:10 น. - comment id 132961
มารับความหวังดีที่มีให้ ครับ จาก ก้อง ksg
29 เมษายน 2546 17:18 น. - comment id 132998
^-^ มาเปงกะลังจายกะเค้ามั่ง อิอิ
29 เมษายน 2546 18:11 น. - comment id 133021
หน้าส่วนตัว
มีบทกลอนสอนใจอีกบทหนึ่งครับ
พ่อแม่หวังพึ่งพาเจ้า
ครูเล่าหวังเจ้าสร้างชื่อ
ชาติหวังกำลังฝีมือ
เจ้าคือความหวังทั้งมวล
ถ่ายทอดจากรุ่นต่อรุ่นครับประทับใจ
จะ อิอิ ดีไหมนี่
1 พฤษภาคม 2546 16:55 น. - comment id 133956
สักวันหนึ่งวันนั้นก้อมา ถึง อีกนิดเดียวครับ
7 พฤษภาคม 2546 14:56 น. - comment id 136136
ขอขอบคุณพี่ๆที่ให้กำลังใจน้องใหม่คนนี้นะ เพิ่งเคยเข้ามาเป็นสมาชิก ยังงัยก็ช่วยติชมได้นะคะ ชื่อ พลอยค่ะ
8 พฤษภาคม 2546 13:10 น. - comment id 136468
สมเป็นใบบางพริ้วริ้วใบอ่อน สลักกลอนถ้อยภาษาพาอ่อนไหว ใจของคนเขียนกลอน ชักนำไป ให้เอนไหวเหมือนดอกช่อห่อใบบาง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
