ยามสัญจรร่อนคว้างกลางขุนเขา โอบอุ่นเงาพืชพันธ์สรรพ์สดใส ในความเงียบเหว่ว้าสุดฟ้าไกล คิดถึงใคร....คนหนึ่งซึ่งเงียบงัน แขนงไผ่โยกส่ายคล้ายปลอบเตือน ลำเนาป่าเป็นเสมือนเพื่อนเคียงขวัญ คอยโรยรินน้ำใจให้แก่กัน มิมีวันเหือดหายคลายมนตรา อันตัวตนคนนั้นในวันนี้ คงไม่มีแล้วเล่ห์เสน่หา มันจืดจางสิ้นแล้วจากแววตา ดังผืนฟ้าขาดดาวพร่างพราวดวง.
พรระวี 1 มี.ค. 2546 23:14 น. - ID 30003 
1225
10
0
1 มีนาคม 2546 23:47 น. - comment id 111524
:) คิดถึง
2 มีนาคม 2546 00:06 น. - comment id 111527
ที่นี่ยามค่ำคืน นอนฟังเสียงคลื่นแล้วฝัน อยู่กับตัวเองกับเงาจันทร์ รอความผูกพันผ่านมา คืนเศร้าดาวหนีหาย ฝนพร่างพรายมาจากฟ้า หัวใจคนเหงาเหว่ว้า รินน้ำตา..คิดถึงคุณ ?????? แจม
2 มีนาคม 2546 00:07 น. - comment id 111528
แฮ่ม ๆ มาโพสต่อให้เข้ากับบรรยากาศของความคิดถึงน่ะค่ะ
2 มีนาคม 2546 07:47 น. - comment id 111551
..ไพเราะมากค่ะ..
2 มีนาคม 2546 08:22 น. - comment id 111560
พนมมือคารวะ ในนำใจที่ให้ความรู้สึกอบอุ่นตลอดมาจากผองเพื่อน 1.ท่านไม่ประกาศนาม แต่เชื่อว่าเป็นเพื่อนเก่า 2.ท่านสีน้ำฟ้า ลีลากลอนให้อารมย์ที่วาบหวานต่อความรู้สึกดีจัง 3.ท่านร้อยกรอง เพื่อนผู้แสนดีเสมอมา ระยะนี้ท่านร้อยกรองมีงานออกมาประหนึ่งเขื่อนแตก ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นงานที่มีคุณภาพทั้งนั้น ชมเชยครับ
2 มีนาคม 2546 08:30 น. - comment id 111562
เพราะมากค่ะ..คิดถึงเหมือนกัน คิดถึงใครคนนั้น
2 มีนาคม 2546 17:40 น. - comment id 111660
คิดถึงใคร....คน(หนึ่ง)ซึ่งเงียบงัน ...แวะมาดูมัดขัดๆ...คงลืมสินะ....หรือว่าแกล้งคนอ่าน...ดอยอินท์...หรือเปล่าที่ว่าเสียดฟ้า....
2 มีนาคม 2546 22:28 น. - comment id 111750
ขอบพระคุณท่านตุ๊กตาไล่เหงาครับ ผิดพลาดจริงๆตามที่ท่านทักท้วง คงตกหล่นเวลาพิมพ์ กราบกรานขอบพระคุณท่านมากครับ ส่วนคำว่าสูงเสียดฟ้าเป็นเทือกเขาคอหงษ์ที่หาดใหญ่ ใครไปที่นั่นจะพบเห็น เบื้องล่างเป็นที่ตั้งมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ครับผม
2 มีนาคม 2546 23:15 น. - comment id 111753
บอกคิดถึงออกไปเพราะใจสั่ง ฟังซิฟังเสียงเสนาะไพเราะยิ่ง ดั่งน้ำหยาดหยดไหลเย็นใจจริง ค่อยประวิงอิงอุ่นละมุนละไม...
2 มีนาคม 2546 23:24 น. - comment id 111754
บอกคิดถึงออกไปเพราะใจสั่ง ฟังซิฟังเสียงเสนาะไพเราะยิ่ง ดั่งน้ำหยาดหยดไหลเย็นใจจริง ค่อยประวิงอิงอุ่นละมุนละไม... เอาอีกรอบแล้วกันนะคะ...login อีกที
3 มีนาคม 2546 14:50 น. - comment id 111864
แม้ฟ้าขาดซึ่งดวงดาวอันพราวพร่าง แม้ลาร้างแล้วซึ่งเล่ห์สเน่หา แต่คำรักมิอาจหายคลายมนตรา แม้ฟากฟ้ามิอาจกั้นฉันรักเธอ...
3 มีนาคม 2546 21:30 น. - comment id 111948
ขอบพระคุณท่านหลิน เพื่อนผู้มีน้ำใจให้กันเสมอมา ขอบคุณท่านดาวสีหม่น รินน้ำใจให้กันมิขาดสาย
4 มีนาคม 2546 07:27 น. - comment id 112031
ยังคิดถึงทุกวันไม่ผันเปลี่ยน ยังวนเวียนทายทักรักสหาย ยังหวังดีต่อกันไม่หันกลาย ยังมุ่งหมายเธอผ่านงานมาลง ว่าแต่ไปกิจการใดบนเขาคอหงษ์ฤาท่าน ทำให้ข้าหวลคิดถึงสมัยที่ไปจ็อกกลิ้ง...อ๊ะ! ขออภัย ไปวิ่งออกกำลังกายรอบอ่างน้ำ ในบัดดล
5 มีนาคม 2546 23:13 น. - comment id 112430
เรียน ท่านส้มโอ ผู้เลอโฉม ข้าพเจ้ามีภาระกิจบางประการที่คอหงษ์ เสียดายที่น้ำในสระศรีแห่งนั้น มิอาจกักเก็บวารีได้เช่นวันเก่าๆ จึงออกจะโรยรา
9 มีนาคม 2546 15:41 น. - comment id 113220
เคยคิดว่า...จะลืมเธอ ใจละเมอ...เพ้อพร่ำหา ถึงจากไกล...ด้วยเวลา สื่อสัญญา..มาแนบใจ คิดว่าลืม...แต่ยังรัก ด้วยประจักษ์...รักไฉน คราใดสอง..ต้องจากไป สื่อสายใย..ใจแนบครอง...ฯ มาร่วมคิดถึงด้วยคนค่ะ...แวะมาเยี่ยมเยือนค่ะ บทกลอนคุณพรระวีเพราะมาก..ขอชื่นชมค่ะ...
13 มีนาคม 2546 00:40 น. - comment id 114333
เพราะมากค่ะเพราะตอนนี้กำลังคิดถึงใครบ้างคนอยู่
13 มีนาคม 2546 00:40 น. - comment id 114334
เพราะมากค่ะเพราะตอนนี้กำลังคิดถึงใครบ้างคนอยู่
2 พฤษภาคม 2546 01:49 น. - comment id 134212
มาฝากความคิดถึง กลับมาได้แล้วนะ ไม่สบายรึเปล่านี่ ตอบด้วยนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
