กำลังใจ

สับสน อ่อนล้า อ่อนแรง อ่อนไหว
ผิดหวัง อ่อนแอ พ่ายแพ้ เสียใจ
ก็เหมือนเดิมทุกที ไม่ว่าฉันจะทุ่มเทเท่าไร
ไม่เห็น จะเป็น เหมือนใจ
ตอกย้ำ กดดัน บีบคั้น หวั่นไหว
ก็อยากจะทำอะไรให้ดี ไม่เหมือนที่เธอหวั่นไหว
รอยยิ้ม ปลอบโยน จับมือ กอดฉัน
เหล่านี้คือกำลังใจ ที่ให้กันไม่หวั่นไม่ไหว
เพียงแค่เธอเข้าใจ เพียงแค่เธอมั่นใจฉัน

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

รุ้งสวรรค์ 12 พ.ย. 2545 13:19 น. - ID 25929

927

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/25929 ที่มา: - , รุ้งสวรรค์

comments powered by Disqus

rain..

13 พฤศจิกายน 2545 07:26 น. - comment id 95333

  เรน..เปนกำลังจัย..ให้คุณค่ะ..

ขุนหาญ

13 พฤศจิกายน 2545 09:34 น. - comment id 95356

เป็นกำลังใจให้อีกคน  กลอนแปลกดี  ได้อารมณ์อีกแบบ

พุดพัดชา

13 พฤศจิกายน 2545 10:27 น. - comment id 95368

แล้วมาหามาบอกว่าซึ้งนัก
แล้วมารักมาชมอย่าขมขื่น
แล้วมาบอกตอกย้ำว่าชมชื่น
แล้วมายืนมายันตามสัญญา
แล้วมาแล้วไปแล้วไหวหวั่น
แล้วกี่วันแล้วกี่คืนฝืนห่วงหา
แล้วกี่รักกี่รอกี่เหว่ว้า
แล้วที่ว่าพี่ใจแข็งพี่แกล้งทำ..ย้ำโดนใจแม้ไม่จริง

เปิ้

13 พฤศจิกายน 2545 16:10 น. - comment id 95407

ชีวิตมีขึ้นมีลง
มีสุข มีทุกข์ มีสมหวัง และแพ้พ่าย
เกิดมาไม่มีใครตลอดเวลาจะสุขสบาย
ทุกคนต่างคว้าไขว่กำลังใจมาแนบตัว
และฉันก็เป็นอีกคนหนึ่งในหลายล้าน
ที่ปรารถนาจะได้พบพานกำลังใจจากใครสักคน
แต่วันนี้ถ้อยคำที่เธอบอกมามันทำให้หมองหม่น
และในที่สุดฉันก็รู้ว่าฉันเองไม่มีค่าอะไร
กำลังใจจากฉันมันคงน้อยเกินไป
ให้เท่าไรมันคงไม่เพียงพอ
เกลียดกันมากใช่ไหมถึงทำร้ายกันอย่างนี้
รู้ไหมฉันไม่เคยปล่อยวางหัวใจสักนาที
จะนานแค่ไหนก็ยังมีเธออยู่ในใจ
แต่อยู่ ๆ เธอมาบอกลาโดยที่ฉันไม่รู้ว่าทำผิดอะไร และทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้จะเอื้อนเอ่ยคำใดให้เธอมั่นใจ...ว่าฉันเองก็รอ...

เปิ้ล

13 พฤศจิกายน 2545 16:10 น. - comment id 95408

ชีวิตมีขึ้นมีลง
มีสุข มีทุกข์ มีสมหวัง และแพ้พ่าย
เกิดมาไม่มีใครตลอดเวลาจะสุขสบาย
ทุกคนต่างคว้าไขว่กำลังใจมาแนบตัว
และฉันก็เป็นอีกคนหนึ่งในหลายล้าน
ที่ปรารถนาจะได้พบพานกำลังใจจากใครสักคน
แต่วันนี้ถ้อยคำที่เธอบอกมามันทำให้หมองหม่น
และในที่สุดฉันก็รู้ว่าฉันเองไม่มีค่าอะไร
กำลังใจจากฉันมันคงน้อยเกินไป
ให้เท่าไรมันคงไม่เพียงพอ
เกลียดกันมากใช่ไหมถึงทำร้ายกันอย่างนี้
รู้ไหมฉันไม่เคยปล่อยวางหัวใจสักนาที
จะนานแค่ไหนก็ยังมีเธออยู่ในใจ
แต่อยู่ ๆ เธอมาบอกลาโดยที่ฉันไม่รู้ว่าทำผิดอะไร และทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้จะเอื้อนเอ่ยคำใดให้เธอมั่นใจ...ว่าฉันเองก็รอ...

+ comment แสดงความคิดเห็น