อรกมล
วนา
...อรกมล...
เราพบกัน ที่นี่ สองปีก่อน
ยังพิมพ์ภาพ แววตา เอ้ออาทร
เชิงเว้าวอน น่าเอ็นดู คู่สวยนั้น
มิตรภาพ ก่อร่าง ที่สร้างสม
น่านิยม ชมเชิดชู ดูดั่งฝัน
เคยร่วมทุกช์ ร่วมสุข สนุกกัน
ผ่านคืนวัน เที่ยวล่อง ท่องเที่ยวไป
มิตรภาพ ที่ก่อเกิด แห่งวันก่อน
ความอาทร ในวัน อันสดใส
มาถึงวัน ที่ต้องพราก จำจากไกล
กลับเมืองไทย ด้วยวิถี ที่ต่างเป็น
แม้ห่างไกล ใช่จะห่าง ความเป็นเพื่อน
มิลางเลือน ห่างไกล ยังได้เห็น
ด้วยต่างคน ต่างมี ความจำเป็น
คือประเด็น ที่พราก เราจากจร
แม้เวลา มาพราก เราจากกัน
แม้คืนวัน ผ่านไป ไม่อาจย้อน
มิตรภาพ ยังคงเหลือ เอ้ออาทร
จึงเขียนกลอน ฝากไว้ ให้จดจำ