.....พระพายคลายรุ่มร้อน.................ตอนตรม- ตรอมเฮย กาพย์เห่ทะเลลม.............................ข่มไข้ ตรึงจิตวิจิตรชม...............................สมคู่- เคียงนา หลงรักประจักษ์ใว้...........................ใส่ช้องประคองขวัญ ......คืบวาเกินกว่ายั้ง........................ดังจริง งันเงียบเปรียบควรติง.....................สิ่งเร้น กลบกลืนคลื่นประวิง........................สิงสู่ ภัยนา อาจดับลับชีพเว้น.............................สู่บึ้งชลธาร ฯ
อัลมิตรา 29 ต.ค. 2545 16:34 น. - ID 25268 
1092
8
0
29 ตุลาคม 2545 17:14 น. - comment id 92235
มาส่งยิ้มไว้ก่อน
29 ตุลาคม 2545 17:32 น. - comment id 92244
^J^ ส่งยิ้มเป็นคนที่สอง ก็ด้ายยยยยยยย
29 ตุลาคม 2545 17:40 น. - comment id 92255
ยิ้มด้วยโคนจิ อิอิ
29 ตุลาคม 2545 17:49 น. - comment id 92265
มาให้กำลังใจค่ะ
29 ตุลาคม 2545 21:00 น. - comment id 92326
:) ยิ้มกันให้หมดเลยนะ ใครไม่ยิ้มแสดงว่าฟันหลอ ..55555 ขอบคุณค่ะ คุณดาวสีหม่น
29 ตุลาคม 2545 22:00 น. - comment id 92351
เข้ามาชมเชยบทกวีครับ
29 ตุลาคม 2545 22:12 น. - comment id 92359
ขอบคุณค่ะ คุณพรระวี
30 ตุลาคม 2545 01:55 น. - comment id 92422
คืบวา --- ตกลงจะเอาคืบ หรือเอาวากันแน่ จะได้นับถูก!! หว่ออ้ายหนี่ว่า โคลงนี้น่าจะเป็นโคลงกวีคำคมมากกว่าน่ะครับ ใช่กลอนเปลียบเทียบความเงียบที่แบบว่า ..เงียบเงียบแต่แท้จริงไม่รู้เมื่อไหร่อาจเกิดสิ่งไม่ขาดฝันขึ้นได้ ก็เหมือนกับคลื่นทะเลที่บางครั้งก็เงียบสงบ แต่พอสักครู่ทะเลนั้นก็เปลี่ยนกลายเป็นคลื่นทะเลที่โหมกระหน่ำ แบบนี้ใช่ปล่าวครับ
30 ตุลาคม 2545 08:07 น. - comment id 92454
กลับจากเที่ยวไฟแรงแฮะ....หายเหนื่อยยัง
30 ตุลาคม 2545 09:06 น. - comment id 92462
อื้อ...หว่ออ้ายหนี่..เป็นเช่นนั้นแล ผิดถูกอย่างไร มองได้หลายมุมนะ มุมที่หว่ออ้ายหนี่บอก ย่อมถูกในความคิดของหว่ออ้ายหนี่ ...ในความเงียบ สิ่งที่ดังก้องอยู่เสมอ และน่ากลัวที่สุดคือ ..ความคิด .. พี่ชาย.. หายเหนื่อยแล้วละ บ้านพี่ชายสวยจังเลย ไปอีกได้ไหม ..?
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
