จริงอยู่ฉันอาจไม่ได้อยู่ใกล้เธอ จริงอยู่เธออาจไม่ได้อยู่ใกล้ฉัน จริงอยู่ที่สองเรามีระยะทางมาขวางกั้น แต่..ขอเพียงเรามีฝันที่ตรงกันก็เพียงเธอ เธอฝันว่าเธออยากเป็นนักเขียน ฉันฝันว่าฉันอยากเป็นคนคอยอ่าน อ่านอยู่ตรงนี้ตราบนานเท่านาน อ่านจนกว่าเธอจะหยุดเขียนลง ฉันอาจจะเขียนกลอนได้ไม่ดีนัก แต่เพราะมีใจรักก็คงจะพอไหว และยิ่งฉันได้รับกำลังใจ จากเธอไง ฉันถึงได้ รู้จักกับ บทกวี สิ่งที่ฉันรักนั้นคืออิสระ ไม่ยึดติดในถ้อยคำภาษา ฉันอยากเขียน ฉันอยากเล่า ฉันก็จะเขียนฉันก็จะเล่า หลังเพียงเพื่อให้เธอมาอ่านแล้วเข้าใจ ปล...สักวันฉันจะเก่งขึ้นเองละน่า
13 ตุลาคม 2545 19:46 น. - comment id 87211
ไคริคอยเป็นกำลังใจให้นะครับ..กลอนเพราะมาก..ชอบครับ *..จากใจไคริ..*
13 ตุลาคม 2545 20:32 น. - comment id 87259
พยายามเข้านะ....แค่ตั้งใจก็สำเร็จไปตั้งครึ่งแล้ว
14 ตุลาคม 2545 03:47 น. - comment id 87377
จินตนาการสานเพราะจิตอิสระ ไม่ลดละพยายามตามใจฝัน ชอบสิ่งใดไม่อยากหากจิตพลัน หมั่นสร้างสรรไม่ย้อท้อก่อผลงาน มาให้กำลังใจ ..รุ้งสวรรค์ต้องเก่งกว่าที่เก่งอยู่ตอนนี้แน่ค่ะ ^_^
15 ตุลาคม 2545 18:06 น. - comment id 88124
^____^ กลอนน่ารักจังเลยนะ จริง ๆ เปิ้ลว่าไหนแต่งกลอนเก่งนะคะ ว่าง ๆ มาแต่งกลอนเป็นเพื่อนกันนะ รับรองต้องเก่งกว่าเดิมแน่นอน ฉันฝันอยากเป็นนักเขียน วันนี้ฉันจึงพรากเพียรกับถ้อยคำที่สื่อนั้น สิ่งที่เธออยากอ่านฉันก็จะทำให้สำเร็จสักวัน ของขวัญชิ้นโบว์แดงที่ได้นั้นเป็นของขวัญ สำหรับเธอ.... ขอบคุณกำลังใจและแรงบันดาล ใจที่สำคัญ