- กาพย์ยานี ๑๑ - ยินเสียงเพียงแผ่วผิว คือลมลิ่วลู่เรียวหญ้า ค่อยค้อยจนลับตา คืออาทิตย์อัสดง รุมรุมคือฤทธิ์รัก ผูกใจภักดิ์มิวายหลง ลมหนาวมิอาจปลง กลับประจงประจานใจ กรีดเกรียวคมเคียวหญ้า เบี่ยงบาดมาถึงทรวงใน ฟ้าก่ำโพ้นใช่ไร เลือดเรียมไซร้ที่ทาบทา หวีดหวีดร้อยหรีดแว่ว พ่างนึกแก้วแว่วเสียงหา แก้วอวลหวนกลิ่นมา กรรโหยแก้วให้แก้วหวน จันทร์ร้างน้ำค้างเปลี่ยว ปรายตาเหลียวยิ่งแปลบป่วน หนาวกาพย์ที่คลอครวญ กลับรัญจวนจะจดจาร เพียงหวังให้ใจจำ เรื่องรักซ้ำจำเนียรกาล หนาวใหม่ไม่ซมซาน สร้างวันวานไว้สอนตน
อักขระ อักษรศรัทธ์ 13 ก.ย. 2545 18:18 น. - ID 22454 
2197
5
0
14 กันยายน 2545 02:15 น. - comment id 76211
โอ้โห เก่งจัง น่านับถือ ชอบมากครับ
14 กันยายน 2545 04:24 น. - comment id 76226
แวะมาอ่านอย่างทึ่งมากมาก
14 กันยายน 2545 08:13 น. - comment id 76249
หน้าส่วนตัว
^*^
^*^
^*^...เก่งเก่งเก่งจังเลย..
สร้างผลงานดีดีมาอีกแยะแยะน๊า
...............................................^*^
14 กันยายน 2545 13:53 น. - comment id 76325
น้องบุษ แวะ มาให้กำลังใจ พี่ Big นะคะ ชื่ชมผลงาน โคลงกลอนของพี่มากค่ะ ขอบคุณกำลังใจ ที่พี่มีให้น้องสาวเสมอนะคะ ชอบแนวคิดในการแต่งกลอนของพี่ชายเช่นกันค่ะ ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมชมโฮมเพจ น้องบุษ นะคะ ----------------------------------------------- อ่านแล้วนึกถึง เพลง ลมหนาว ของวง ทรีฟอร์ที ค่ะ เพลงโปรด ของน้องบุษค่ะ.ช่วยนี้ปลายฝน ต้นหนาว อ่านแล้วรู้สึกดีค่ะ -------------------------------------------------- ฤดูกาล พลันเปลี่ยน เวียนอีกหน จากปลายฝน เริ่มเข้า สู่ต้นหนาว ่ช่วยดับร้อน ผ่อนทุกข์ สุขสกาว ยามลมหนาว พัดมา จับหัวใจ ชนบท ข้นแค้น ขาดผ้าห่ม ผิวหนาวลม จะห่มผ้า จากที่ไหน ต้องเหน็บหนาว ปวดร้าว จับหัวใจ ต้องผิงไฟ ให้อบ อุ่นกายา มนุษย์หนอ ร้อนก็ทุกข์ หนาวก็ทุกข์ ใยความสุข ไม่จีรัง ดังคำว่า หากหนาวรัก หารัก ห่มอุรา หนาวกายา หาภูษา มาห่มกาย หนาวลม ห่มผ้า ยังพออุ่น หนาวบาป ต้องเพียรบุญ ก่อนจักสาย หนาวรัก ห่มรัก อุ่นรักสบาย หนาวจะตาย ยังเปิดแอร์ แหม่แย่จริง ---------------------------------------------------- อิอิอิ จบแบบ แปลกๆ หน่อยนะคะ
14 กันยายน 2545 17:22 น. - comment id 76377
อิอิ ชอบจังเลยค่ะ
14 กันยายน 2545 20:26 น. - comment id 76406
หมื่นฝันและพันดาว พร่างพริบพราว ณ ราวสรวง เกินคว้ามาแนบทรวง สะท้อนอกสะทกใจ ค่ำคืนสะอื้นอ้อน ทิวากรละจรไป แม้จันทร์อันอำไพ มิฉายนวลให้ชวนชม ยิ่งคิดยิ่งผิดซ้ำ ในคราช้ำของคนขม จมจ่อมความตรอมตรม เหมือนดาวพริบริบหรี่ลง
15 กันยายน 2545 05:35 น. - comment id 76485
ขอบคุณเพื่อน พี่ น้องนักประพันธ์โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน ทุกท่านครับ... ---------- หว่ออ้ายหนี่: นับถือคนชมเช่นกันขอรับ :-) ---------- น้องไอ(ซ์)ดาโฮ: ขอบใจมาก ๆ จ้ะที่แวะมาให้กำลังใจดี ๆ ไม่มีขาด ---------- แนทตี้..: ซึ้งใจกับเธอผู้แสนดี ที่แวะมาอ่านและมอบคำดี ๆ ให้ มาตั้งแต่ต้น. ---------- น้องบุษ: ที่น่ารัก กับคำสวยและกำลังใจมายมาก หากเปรียบคงได้ดั่งแม่น้ำเจ้าพระยาอันฉ่ำเย็น :-) ---------- ศาลาไทย: หมื่นฝันหรือพันดาว หากแม้นเจ้าปองเฝ้าใฝ่ เรียมจักเพียรพากไป จรโค้งรุ้งมุ่งนำมา รั้งรุดหยุดตะวัน ชะลอจันทร์ให้นิ่งฟ้า ดาวหรี่เอาไต้มา จ่อจุดให้แสงฉายพลัน เข้าใจจิตตรมตรอม อาสากล่อมถนอมขวัญ เป็นเพื่อนเรือนใจครัน สานหมื่นฝันกอบพันดาว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
