คงเป็นเพราะเธอ ที่ทำให้ฉันต้องมองเหม่อเพ้อเจ้อกับท้องฟ้า และคงเป็นฉันที่ทำให้เธอเอือมละอา จึงต้องมานั่งคิดกลอนเหมือนคนบ้า คิดมา เขียนไป กลอนมันเศร้าลงทุกที ดูสิบทนี้ยังเป็นไปด้วยเลย...เห็นไหม แม้เธอไม่รัดไม่แคร์ไม่แยแสไม่ใส่ใจ ก็ขอร้องได้โปรดเห็นใจ...ฉันแต่งกลอนหวานไม่ได้... ...ช่วยที
3 กันยายน 2545 19:47 น. - comment id 72779
มาอ่านกลอนน้องแว่นหนาน่ารักจ้า........ มาให้กำลังใจเสมอจ้า........
3 กันยายน 2545 20:17 น. - comment id 72786
เศร้าจะตาย...ฮือ นี่ใครว่าแต่งไม่เป็นกันฮ้า... ....แว่นหนาอย่าประชดอย่างนี้ อย่าเก็บความเศร้าที่มีตรงไว้ไหน ปล่อยออกมาท่ามกลางพวกเราที่ห่วงใย แล้วทุกบทกลอนที่เขียนไป.. ...จะได้กำลังใจจากพวกเรา...... สู้เขานะ
3 กันยายน 2545 20:21 น. - comment id 72789
ให้กำลังใจ 2 ทีคับ
3 กันยายน 2545 21:06 น. - comment id 72815
โอ๊ะโอ ขอกันง่ายๆ เลยเหรอจ๊ะ ขอให้สำมะเร็จนะจ๊ะ เอาใจช่วย
3 กันยายน 2545 22:44 น. - comment id 72866
ครับ เห็นใจครับ อิอิ
4 กันยายน 2545 02:45 น. - comment id 72920
อิอิ.. แต่งหวานๆม่ะเป็งเหมือนกันค่ะ..
4 กันยายน 2545 05:52 น. - comment id 72938
มาให้กำลังใจคนหัวอกเดียวกันจ้า
4 กันยายน 2545 06:15 น. - comment id 72944
แต่งกลอนไม่หวานไม่เป็นไร แต่เขียนภาษาไทยทำไมผิด แต่งกลอนฝึกแต่งวันละนิด แต่เขียนไทยผิดไปนิดแล้วเธอ..
4 กันยายน 2545 06:22 น. - comment id 72945
ขอโทษนะแก้ตัวใหม่..รีบส่งไปหน่อย.. แต่งกลอนไม่หวานไม่เป็นไร แต่เขียนภาษาไทยทำไมผิด แต่งกลอนฝึกแต่งวันละนิด ความคิดจินตนาการผ่านเข้ามา.. มาให้กำลังใจด้วยคนนะ..^-^
4 กันยายน 2545 12:35 น. - comment id 73048
เขียนกลอนหวานไม่เป็นบ่เป็นหยัง คนเรายังมีของดีอีกมากหลาย ต้องค่อย ๆ พยายามไปตาม...line.... **น้องแว่นหนา**จะละอาย.......ไปทำไม ตามมาให้กำลังใจด้วยคนนะครับ
4 กันยายน 2545 15:46 น. - comment id 73083
พยามยามนะจ้ะสู้เค้า รักเราไม่เก่าเลย
4 กันยายน 2545 16:49 น. - comment id 73118
แต่ว่านะ...ตอนนี้เราเริ่มจาหายเศร้าละ เดี๋ยวเราจากลับไปเป็นแว่นหนาคนเดิม ไม่นานเกินรอ
6 กันยายน 2545 21:16 น. - comment id 73917
ทำไมเธอถึงชื่อน้องแว่นหนา คงเพราะว่าเธอปกปิดน้ำตาใสใส ที่ค่อยค่อยไหลมาจากดวงใจ เพราะว่าใครไปทำลายดวงใจเธอ ฉันทนไม่ได้หากเธอต้องมาเศร้า นั่งเกาะเข่าอยู่คนเดียวน่าแสนเหงา ฉันจะเป็นกำลังใจให้แก่น้อง ได้ไม่ต้องมานั่งเศร้า อย่างเช่นเคย