ทิวข้าวเหลืองชูช่อรอเก็บเกี่ยว สายน้ำเชี่ยวจากไกลหลากไหลผ่าน ทุ่งนาข้าวจมไปหัวใจราน ท้นท่วมบ้านอยู่ยั้งแค่หลังคา สุดหิวโหยหวาดหวั่นและรันทด ขาดแคลนหมดของอยู่กินจนสิ้นท่า ต้องสูญเสียวัวควายในไร่นา หยดน้ำตาใสใสไหลหลั่งริน โอ้หนอ...ธรรมชาติมากราดเกรี้ยว ทุกเศษเสี้ยวความหวังมาพังสิ้น จะเอาข้าวที่ไหนให้ลูกกิน กว่าจะสิ้นอุทกภัยให้อาดูร.