สมัยนี้ดนตรีคือธุรกิจ ที่ประดิษฐ์ขึ้นมาเพื่อเหยื่อกิเลศ ตอบสนองบุคคลทั่วประเทศ เปรียบกิเลศให้หลงมนต์ กลค่ายเพลง ใช้สื่ออัด ยัดใส่ ในสมอง เปิดทุกช่อง ทุกคลื่น กระฉับกระเฉง กลอกรูหู อยู่ทุกวัน มันบรรเลง จนร้องเพลง เค้าได้ ให้แปลกจัง หากเนื้อหาในบทเพลงสร้างสรรค์ดี ดนตรีมีเสน่ห์เป็นมนต์ขลัง หากแต่งตามกระแสหวังโด่งดัง ก็จักอยู่ไม่จีรัง ดังไม่นาน ดูอย่างเพลงศิลปินสมัยก่อน เช่น ครู เอื้อ สุนทรสนาน เป็นดนตรี ที่ไพเราะ นิรันดร์กาล สุนทราภรณ์ คือ ตำนาน งานดนตรี ใช้ภาษา ไพเราะ สละสลวย ไม่เอออวย ตามกระแส เช่นทุกวันนี้ งามด้วยศิลปะ พจน์ร้อยถ้อยวจี เป็นดนตรี ที่ ไพเราะ เพราะจับใจ ------------------------------------------------------
26 สิงหาคม 2545 03:26 น. - comment id 70323
หลงมนต์ กล บุษราคัมจัง เข้าให้แย้ว... เก่งจังเยย....
26 สิงหาคม 2545 07:09 น. - comment id 70335
เย่ ตรงดีพี่ปุ๋ม
26 สิงหาคม 2545 07:35 น. - comment id 70344
`ลึกซึ้งอีกแล้วน้องบุษ สุดยอดจ้า
26 สิงหาคม 2545 11:32 น. - comment id 70401
งานดี ๆ เงินหนักๆ เป็นธุรกิจไปหมด
26 สิงหาคม 2545 22:34 น. - comment id 70573
เนื้อหาของกลอน ยอดเยี่ยมเสมอนะจ๊ะ น้องบุษ
31 สิงหาคม 2545 02:14 น. - comment id 71739
อืม จริงครับ เพลงเก่าเก่าฟังทีไรก็ยังเพราะเหมือนเดิมครับ ชอบมากครับ