อ่านจดหมายฉบับเก่า นั่งมองรูปถ่ายของเราแล้วร้องไห้ เปิดสมุดบันทึกทีละหน้าอย่างร้าวใจ จับปากกาแล้วคิดถึงคนไกลที่ไม่หวนมา เขียนอักษรเป็นบันทึกหน้าสุดท้าย ว่าเธอไม่เห็นความหมาย เธอเห็นฉันไม่มีค่า ปิดสมุด เก็บรูปถ่าย ให้จมหาย ในน้ำตา วันพรุ่งนี้ฉันจะรักตัวเองให้มากกว่า..ที่รักเธอ
.+*~*+.น้ำค้าง.+*~*+. 7 ส.ค. 2545 20:45 น. - ID 20113 
725
8
0
7 สิงหาคม 2545 20:48 น. - comment id 65724
มาแล้วๆๆๆๆตื่นเต้นๆๆๆๆๆๆ
7 สิงหาคม 2545 21:02 น. - comment id 65726
อ๊ะ สองสหายรวมตัวกันอีกแล้ว พี่มาไม่ตรงเวลากะน้องนุ้ยทุกทีเลย คิดถึงน๊า คิดถึงน้องเก็ตด้วย อิอิ กลอนเพราะมากจ้า
7 สิงหาคม 2545 21:11 น. - comment id 65728
เพราะดีครับ
7 สิงหาคม 2545 23:21 น. - comment id 65754
อืม ถ้าหน้านี้ขาดพี่ คอมเมนต์ไม่ได้แล้วล่ะ ตามมาอ่าน ช่วงนี้พี่สู้กับญี่ปุ่นอยู่ สอบเสร็จเมื่อไหร่เจอกันแน่(หน้าคอม) อยากบอกว่ากลอนกินใจดีนะ พี่ชอบ บันทึกหน้าสุดท้าย
8 สิงหาคม 2545 01:14 น. - comment id 65803
ดีจังเลย.... แต่งได้เพราะดีจ้า....
8 สิงหาคม 2545 05:34 น. - comment id 65834
Come to read.
8 สิงหาคม 2545 10:41 น. - comment id 65858
เศร้าจังจ๊ะ แต่กินใจ แถมไพเราะมากนะ
8 สิงหาคม 2545 10:54 น. - comment id 65862
ขนลุกเลย... ชอบๆๆๆๆ
8 สิงหาคม 2545 15:58 น. - comment id 65885
เรื่องนี้ต้องยกความดีให้กับน้องเก็ตเต็มๆเลย
8 สิงหาคม 2545 19:38 น. - comment id 65945
หน้าส่วนตัว
^*^
^*^ ตามมาอ่านจ้าเพราะจัง..^*^
8 สิงหาคม 2545 19:45 น. - comment id 65948
เย้ๆๆ ขอบคุณทู๊กคนมากก๊ะ นู๋เก็ต กับพี่นุ้ย ซาบซึ้ง อิอิ ^_________^
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
