แม่.....ในอุดมคติ

burst

คำว่าแม่ที่แท้มันเรียกง่าย
แต่คุณค่ามันมากมายกว่าคำนั้น
ให้เรียกแม่เรียกง่าย...ได้ทั้งวัน
แต่จะรู้คุณค่านั้นในยามใด
แม่ควรจะเป็นพระผู้อุ้มชู
แม่ควรจะเลี้ยงดูลูกเติบใหญ่
แม่ควรจะฟูมฟักรักเอาใจ
แม่ควรจะเป็นใครที่ใจดี
แม่ควรจะเป็นคนน่าเลื่อมใส
แม่ควรจะภูมิใจในลูกนี้
แม่ควรจะเมตตาและปราณี
แม่ควรจะต้องมีจิตใจงาม
แต่...........
ลองหยุดคิดกันซักนิด
ในสมองฉันคิดมีคำถาม
ปัจจุบันในสังคมที่เสื่อมทราม
จึงร้องหาความงามในหัวใจ
แม่จำต้องออกจากบ้านตอนลูกหลับ
แม่จำต้องเลิกงานกลับมาสายๆ
แม่จำต้องปล่อยลูกร้องเพียงเดียวดาย
แม่จำต้องใจร้ายใช้อารมณ์
แม่จำต้องลองเล่นไพ่เสี่ยงพนัน
แม่จำต้องทำเช่นนั้นแม้ขื่นขม
แม่จำต้องสู้ปัญหาท้าสังคม
แม่จำต้องอกตรมไปขายยา
แม่จำต้องขายตัวเพื่อหาเงิน
แม่จำต้องห่างเหินและหนีหน้า
แม่จำต้องทำแท้งบางเวลา
แม่จำต้องเลิกรากับสามี
อนาถหนอสังคมปัจจุบัน
มีเรื่องน่าโศกศัลย์ขนาดนี้
หากเมื่อถึงวันแม่....มาอีกที
วอนให้แม่คนนี้...คิดถึงกัน
ใช่เพียงให้ลูกคิดตอบแทนแม่
แต่ขอวอนให้ดูแลมากกว่านั้น
ตัวแม่เองก็ขอให้ดูแลกัน
กลับมาหาลูกนั้นที่เดียวดาย
มีเวลาให้ลูกบ้างนะแม่นะ
ก่อนที่จะเป็นคนฝันสลาย
อนาคตอย่าปล่อยลูกเดินเดียวดาย
ลูกยังรักแม่ได้อย่าลืมกัน