หน้าส่วนตัว
วันที่ครอบงำด้วยความเศร้า
มองโลกมีแค่สีเทามัวหม่น
ไม่เห็นอะไรนอกจากความทุกข์ทน
มีแต่ความสับสนและน้ำตา
วันที่ไม่เห็นโลกอีกด้าน
ไม่เห็นความอ่อนหวานเพราะอ่อนล้า
ไม่เห็นความอบอุ่นเพราะเปียกปอนมา
ไม่เห็นมือที่ยื่นคว้าเพราะก้มหน้ามองดิน
เธอเข้ามาหยิบยื่นความห่วงใย
ไขข้อข้องใจให้หมดสิ้น
ได้เปิดตา...ได้มองฟ้า ได้ได้ยิน
เหมือนความสุขไม่ได้สิ้น...เมื่อความรัก..บินไป
ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวในโลกกว้าง
ไม่ได้สับสนหลงทาง...ไม่ได้ร้างไร้
ไม่ได้สูญสิ้นคนรับฟัง..ไม่ได้พลั้งจนไม่มีคนเข้าใจ
ไม่ได้มีแค่จังหวะเจ็บแปลบภายใน...ไม่ได้มีแค่ใจที่จมน้ำตา
ขอบคุณฟ้าที่ทำให้เราเจอกัน
ขอบคุณคืนวัน...ที่ไม่ต้องหมดฝันไปกับการค้นหา
ขอบคุณที่คืนความเข้มแข็งและเรี่ยวแรง..กลับมา
แต่ที่ขอบคุณมากกว่า...คือที่ได้มา...รู้จักกัน
ละอองน้ำ 17 ก.ค. 2545 19:28 น. - ID 18803 
640
6
0
18 กรกฎาคม 2545 01:22 น. - comment id 61446
น่าเศร้านะครับ ชีวิตคน!!!
18 กรกฎาคม 2545 03:21 น. - comment id 61449
ชีวิตคนคนหนึ่งซึ่งหม่นหมอง มิใช่ต้องหมองหม่นจนหมดสิ้น มิใช่ต้องหมดทางทั้งชีวิน มิใช่ต้องร้องดิ้นตลอดไป เหมือนราตรีไม่มีดาวบนราวฟ้า ไม่มีแสงสุริยาให้เห็นได้ ไม่มีจันทร์ที่เคยส่องแสงอำไพ ก็มิใช่สิ้นดาราสุริยันต์และจันทรา อาจเสียใจในวันนี้ แต่มิใช่ที่จะเสียขวัญกล้า เพียงใจแกร่งไม่อ่อนล้า สิ่งดีๆพร้อมจะมาซึ่งเลอค่ากว่าที่เป็น มาเป็นกำลังใจให้นะ
18 กรกฎาคม 2545 06:52 น. - comment id 61460
รู้สึกเช่นกันค่ะ..
18 กรกฎาคม 2545 09:35 น. - comment id 61506
อุตส่าห์แต่งให้พี่ดอกคูน พี่ดอกคูนต้องมาแต่งให้อีก...เรานี่หนอ..
18 กรกฎาคม 2545 10:16 น. - comment id 61512
เพราะมากเลยค่ะ.. อ่านแล้วได้อะไรมากกว่า..กำลังใจ
18 กรกฎาคม 2545 16:25 น. - comment id 61550
รู้สึกเหมือนกันเลยจ้ะ ^-^
19 กรกฎาคม 2545 15:07 น. - comment id 61672
เขียนได้ดีนะ ให้ความรู้สึกอ่อนโยนดี
27 กรกฎาคม 2545 12:28 น. - comment id 63073
^_^
29 กรกฎาคม 2545 21:02 น. - comment id 63732
^_^
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
