สายตา คง สื่อมาว่า เหงา

แพรวา

ฉันไม่เข้าใจ ..          ผู้ชายคนเดิม 
..เวิ้งฟ้าช่างเหน็บหนาว
เกรงว่า..ดวงดาวจะสั่นไหว
แค่ฉันมองจากหน้าต่าง..ตรงพื้นดินไกล
ยังรู้สึกเหน็บที่ใจ..อีกหนาวกายเช่นกัน
..หรือเพราะรู้สึกว่าโดดเดี่ยว
อยู่ในโลกส่วนตัวคนเดียว..กระนั้น
จึงมองอะไร-อะไร..ด้วยใจหวั่น
อยากลบลืมมัน..แต่กลับยากเย็น
..เมื่อไหร่..แล้วมันเมื่อไหร่
ฉันเฝ้าถามความเป็นไป..ในความซ่อนเร้น
ไม่มีเขา..ไม่มีใคร.. ทำไมเหมือนโลก เฉยชาเป็น
ห้องที่เคยอบอุ่นของฉัน..ก็ยิ่งเยือกเย็น - เกินพรรณา
............. ฉันไม่เข้าใจ ....................  
------------------------------------------------------------------------------------
     สายตา คง สื่อมาว่า  เหงา 
เธอรู้หรือเปล่า ฉันเองก็ปวดร้าว ไม่ต่าง
ลมกรรโชก พัดความโศก ให้โบกกาง
อย่างแววตา ที่ไร้ร้าง คนเคียงใจ
      ดวงดาวกำลังจะร่วงหมดฟ้า
รู้สึกเหมือนว่า มีใครกำลัง อ่อนล้า..อ่อนไหว
เป็นเธอหรือเปล่า.. ผู้ชายขี้เหงา คนไกล
นาทีที่เธอทุกข์ใจ.... ขอบฟ้าจึงถูกระบาย ด้วยสีเทา...				
comments powered by Disqus
  • ข้าวปล้อง

    14 กรกฎาคม 2545 01:28 น. - comment id 60792

    เขียนได้ดีทั้งคู่เลยจ๊ะ
  • Jeminine

    14 กรกฎาคม 2545 01:28 น. - comment id 60793

    เพราะจังค่ะ ทั้งสองบทเลย ^-^ (ชมจิงนะเนี่ย)
  • ละอองน้ำ

    14 กรกฎาคม 2545 07:31 น. - comment id 60835

    ต่อได้ดีจังเลย
  • ตฤณ

    14 กรกฎาคม 2545 11:02 น. - comment id 60855

    ต่อได้เพราะมากเลยค่ะ
  • monki

    14 กรกฎาคม 2545 12:21 น. - comment id 60893

    เยี่ยมจัง อ่านแล้วเหงาไม่แพ้กันเลยจ้า
  • พี่อาร์

    14 กรกฎาคม 2545 14:50 น. - comment id 60916

    จะบอกว่าไงดีล่ะ ..
    พี่เองก็ยังคิดถึงน้องสาวคนนี้เสมอเลย 
    ส่งโปสการ์ดไปให้ ได้รับหรือยังล่ะ..
    
    ดีใจ..ที่ยังมีลมหายใจพอที่จะเข้มแข็ง
    และต่อสู้กันต่อไป
    ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตาม....
    อยากให้นันรู้นะว่า ..
    นันเองยังมีพี่อยู่ข้าง ๆ เสมอนะ
    ยังคิดถึงเสมอ ๆ เช่นกัน  รักษาสุขภาพนะ
    ^__^
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน