เรามอบอะไรให้แก่กัน นอกจากความรักนั้นที่ยิ่งใหญ่ ที่ตรงนี้มีสองเราและสองใจ วินาทีนี้ยิ่งใหญ่ในรักจริง เราใช้รักผูกกลางระหว่างใจ มิอาจยั้งหัวใจให้หยุดนิ่ง เพราะไออุ่นหัวใจที่แอบอิง ช่างหอมหวลเกินยิ่งจะห้ามทัน แต่... รักเปรียบเหมือนขนมปังอยู่ในมือ ให้สองเราได้ถือไว้เช่นนั้น เรากัดกินหัวใจกันและกัน เราเสพความรักนั้นจนพอใจ แล้วซักวัน....ขนมปังก็มีหมด แล้ววันนั้นเราจะอดมันได้ไหม ในวันนี้มีรักอยู่เท่าใด ก็แล้วใยไม่เติมรักให้แก่กัน แบ่งปันขนมปังที่ถือไว้ เอามาเพิ่มเติมให้เต็มอย่างนั้น เช่นเดียวกับเติมใจให้ทุกวัน ถนอมความรักนั้นให้ยาวนาน อย่ากัดกินความรักของตัวเรา โปรดให้ความรักเขาลิ้มรสหวาน ร่วมแบ่งปันความรักของวันวาน จวบสิ้นกาลรักก็ยังอยู่คงเดิม
10 กรกฎาคม 2545 17:51 น. - comment id 60079
เขาจะเอาแยมราดขนมปังอ่ะคะ แง๊บๆๆ อร่อย ๆๆ
10 กรกฎาคม 2545 21:12 น. - comment id 60111
ถ้าใส่อะไรลงไปในขนมปังก้อจะเพิ่มรสชาติ ให้กับบความรัก แต่ทว่า ไอ้สิ่งที่ไส่ลงไปนั้นมันจะทำให้ขนมปังแห่งความรักนี้อยู่ได้ไม่นาน ชอบกลอนของคุณมากค่ะ อ่านแล้วได้อะไรเยอะดี
10 กรกฎาคม 2545 21:56 น. - comment id 60127
ฉันไม่ชอบกินขนมปังมันติดคอ ขอเป็นข้าวราดแกงแบ่งได้ไหม เพราะฉันนี้เกิดมาเป็นคนไทย มีหัวใจติดดินมิสิ้นรัก ฉันไม่ชอบกินขนมปัง กลัวว่าดั้งจมูกโด่งไม่งอหัก ฉันยินดีแบ่งข้าวแกงทั้งหม้อรอหารัก กินแล้วหนักท้องดีมีหม้อใหญ่ เติมกี่จานกินจนตายได้หลายเที่ยว น้ำพริกเกี่ยวปลาทูตัวใหญ่ใหญ่ กินหมดหม้อจนท้องกางบานตะไท ไม่หมดใจหมดรักที่ภักดี..ที่ไทยไทยที่ติดดิน!
11 กรกฎาคม 2545 01:45 น. - comment id 60159
น่านไงว่าแล้ว ตอนแรกอ่านแล้วนึกถึง คาริล ยิบราลเลยอ่ะ
11 กรกฎาคม 2545 07:41 น. - comment id 60175
เยี่ยมเลยจ๊ะ
11 กรกฎาคม 2545 12:49 น. - comment id 60301
อึ้ม.... หง่ำ ๆๆๆ หร่อยดีนะ
11 กรกฎาคม 2545 13:15 น. - comment id 60321
มาทันได้แง้บอีกแผ่น...อาหย่อยดี กลั้วคอด้วยกาแฟรัก อุอิอุอิ...