อยู่แดนไกล หัวใจ ใ้ห้โหยหา ทั้งบิดา มารดร เคยสอนสั่ง กำลังใจ ทั้งสองท่าน สร้างพลัง เพียงเพื่อหวัง เจ้าลูกชาย ให้ได้ดี แสนคิดถึง เมืองไทย ใจแทบขาด แต่ไม่อาจ ตัดใจ ไปครั้งนี้ ต้องร่ำเรียน เขียนอ่าน ทุกนาที รอวันที่ หวนคืน ผืนแผ่นดิน
18 มิถุนายน 2545 11:41 น. - comment id 56165
เป็นกำลังใจให้...วนา...เสมอไม่เปลี่ยนแปลง (o^___^o) อ่านกลอนแล้วรู้สึกว่าคนเขียนกำลังเหงาเนาะ...
18 มิถุนายน 2545 20:12 น. - comment id 56274
มาให้กำลังใจ สู้ต่อไปอย่ายอมแพ้ อย่าเอาความคิดถึงมาเป็นความอ่อนแออ่อนไหว จงเอาความคิดถึงเป็นที่ตั้งของใจ นึกถึงไว้ว่าใครอยากเห็นเราได้ดี รอวันนั้นวันที่เธอสำเร็จการศึกษา รอวันนั้นวันที่เธอกลับมาที่แห่งนี้ รอวันนั้นที่เธอมาเหยียบผืนปฐพี รอวันที่ได้ซบอกบิดามารดร อ่านแล้วรู้สึกสงสารคนแต่งจังเลยง่ะเหงา เศร้า คิดถึง อารมณ์ประมาณนี้เลยแหล่ะ