จูบ

ตื่น

เธอคงไม่จำ... พร่ำเพ้อ  ละเมอถึง
วันที่เรา  เคล้าคลึง  แต่งแต้มฝัน
วันเราสอง  ร่วมเรียง  เคียงผูกพัน
รสจูบนั้น  มิทันจาง...... ไปจากใจ
ไหล่สล้าง  นวลเนียน  เราเจียนคลั่ง
ติ่งหูดั่ง  หยกสกาว  พราวไฉน
ฟันซี่น้อย  เปรียบกับมุก  ต้องแสงไฟ
สุดห้ามใจ  อย่างไร  ให้ห่างเธอ..... 
จูบจูบจูบ ระดมจูบ  ทั่วใบหน้า...
จูบหนังตา  จูบหัวใจ  จูบให้เผลอ
จูบหอมหวาน  จนดวงใจ  ใฝ่ละเมอ
ช่างเลิศเลอ  รสจูบนี้..... ไม่มีลืมม.....
แหะ  แหะ...... ม่ายก้าแต่งต่อแย้วคับ
มันโป๊จัง.... ขืนแต่งต่อเดียวตำหนวดจับอ่ะคับ 555555555555				
comments powered by Disqus
  • อังโกะ จัง

    8 มิถุนายน 2545 01:13 น. - comment id 54603

    โห พี่ตื่น แต่งกลอนไรค่ะ เนี่ย เด็กๆ ห้ามอ่านนะคะ หวาบหวิวเหลือเกิน ค่ะ5555
  • ตื่น

    9 มิถุนายน 2545 01:20 น. - comment id 54745

    เอาน่าครับคุณอังโกะ
    ตอนนี้ดึกแล้วครับ
    เด่ะๆนอนหมดแย้วว 555555

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน