น้ำตาในสายฝน

โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน

แสนจะโศกวิโยคเย้าเศ้รากำสรด
น้ำตาหยดหลั่งรินทุกถิ่นฐาน
พร่าพร่างพรายปรายละอองดั่งทองธาร
หทัยช้ำกล้ำมานานพานหลับใหล
   จักพักผ่อนอาวรณ์สิ้น ณ ถิ่นนี้
เพลาที่ชีพีส่องครรลองไสว
ลดลงแล้วเลือนลางเหมือนร้างไกล
ต้องก้าวเดินเพียงใดจักถึงฝัน
   ชลเนตรหลั่งรดจรดลงแก้ม
ดั่งทาแต้มแกมสีที่เสกสรรค์
ฝนก็ปรายใจก็เดียวเปลี่ยวคืนวัน
ไม่มีใครจักเห็นฉันเสียน้ำตา
  หนาวให้เหน็บเจ็บเนือ้เถือกระดูก
ชะตาผูกโยงยัดระบัดหา
แต่ผิดหวังนั่งเศร้าร้าวอุรา
ฝนหลั่งพาหลั่งน้ำเนตรเช่นทุกคราว				
comments powered by Disqus
  • burst

    21 พฤษภาคม 2545 17:03 น. - comment id 50942

    ใช้คำสวยดีครับ ผมแต่งแบบนี้ไม่เป็น
  • โคลอน

    21 พฤษภาคม 2545 23:39 น. - comment id 51014

    เห็นด้วยกับ burst ค่ะ ฝีมือไม่ตกเลยนะคะยังเพราะเหมือนเดิมเลย ว่าแต่หายไปไหนกันจ๊ะเนี่ยทั้งอาจารย์ทั้งศิษย์ (o^___^o)
  • โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน

    22 พฤษภาคม 2545 19:49 น. - comment id 51161

    อาจารย์มัวไปทำงานครับ  ศิษย์มัวไประรานครับ   ดีใจครับที่ยังมีคนอ่าน  55555
  • คนที่รู้จริง

    19 มิถุนายน 2545 21:37 น. - comment id 56477

    อาจารย์มัวไปทำงาน  ส่วนศิษย์มัวไปปลูกไร่แห้วอยู่ครับ  5555555
  • โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน

    18 สิงหาคม 2545 13:43 น. - comment id 68189

    อืมสงสัยรู้จริงของแท้ 55555

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน