ลมเหมันต์ผ่านล่วงพ้นห้วงหนาววาระคราวคิมหันต์นั้นมาถึงดอกความดีคลี่บานผ่านรำพึงช่วยฉุดดึงลูกหลาน..คืนบ้านนาร่วมสืบทอดวิถีที่อบอุ่นร่วมสายบุญร่วมสร้างสรรค์ร่วมหรรษาร่วมสายน้ำร่วมสายใยสายศรัทธาร่วมธารารวมแก่นทั้งแผ่นดินจากบ้านไกลมานานถึงวันกลับคนรอรับกลับเรือนเหมือนถวิลซื้อของฝากฝากให้น้ำใจรินซบไอดินก่อเกิดกำเนิดกายวันปู่ย่าตายายและแม่พ่อตั้งตารอสายเลือดที่ห่างหายมีคำสอนเตรียมพร้อมไว้ล้อมกายสุขสบาย...เพราะถ้อยคำ ..แนะนำทางกลับคืนรังสู่อ้อมใจปลอดภัยนั้นให้คืนวันหรรษาก่อนฟ้าสางสุขใดเล่าเท่าพร้อมหน้าข้าวปลาวางใจเปราะบาง...นั้นหนอ...เฝ้ารอคอยร่วมสืบสานสายใยในวันนี้ประเพณีของไทยมิเสื่อมถอยสาดสายน้ำ บริสุทธิ์ดุจฝนปรอยร่วมฝากรอย...ประทับขวัญ...วันสงกรานต์