เปรียบมือแม่คือช่างปั้นคอยขัดเกลา อุ่นน้ำนมนานเนาฉันยังจำ โอละเห่เพลงกล่อมทุกเช้าค่ำ อันอ่อนอุ่นน้ำคำประจำมา สองมือที่กรำกร้านทำงานหนัก ด้วยแรงรักและภาระอันหนักหนา ว่าลูกเยาว์ต้องเติบใหญ่ได้วิชา เป็นเครื่องหาเลี้ยงชีพวันต่อไป จะเก็บเล็กผสมน้อยค่อยเสริมสร้าง บนหนทางแห่งชาวนาในป่าใหญ่ จะรวบรวมฟางฝันอันวิไล แลกเหงื่อไคลคราบหม่นที่คนเมิน คือปณิธานของมารดรอันอ่อนอุ่น เจือการุณแห่งรอยคำนำสรรเสริญ สองมือน้อมประนมก้ม-เชื้อเชิญ กราบบูชารอยย่ำเดินแห่งมารดา ถ้วนตาใจอิ่มเอมเกษมศรี สองมือที่มีแต่ให้ใหญ่กว่าฟ้า สองมือที่ขัดเกลาแต่เยาว์มา คือมือแห่งมารดาที่ข้ารัก.
ขอนลอย 9 ส.ค. 2555 13:53 น. - ID 145309 
1714
2
0
9 สิงหาคม 2555 14:02 น. - comment id 1241818
อ่านแล้วซาบซึ้งมากเลยครับ
9 สิงหาคม 2555 14:47 น. - comment id 1241825
อบอุ่นใจในคำกลอน
10 สิงหาคม 2555 12:38 น. - comment id 1241916
หน้าส่วนตัว
10 สิงหาคม 2555 16:14 น. - comment id 1241961
วันนี้แม่ไปวัดค่ะ รักแม่ทุกวันเลยนะคะ
11 สิงหาคม 2555 08:02 น. - comment id 1242026
มือช่างปั้น มือนั้น..ฉันยังจำ มือที่กำสายเปลเห่กล่อมฉัน มือที่คอยขัดเกลาเนานานวัน มือช่างปั้น มือนั้น..ฉันไม่ลืม
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
