เมื่อลานกลอนร่อนไหวในชีวี มีพื้นที่ปลูกฝัน..อันหวามไหว ทั้งต้นรัก ต้นโศก โลกรำไร ปล่อยตามใจ ปรารถนา..ว่าตามกลอน จึงร้อย"ทุกข์"ที่โชกด้วยโลหิต แล้วก็ปริดน้ำตา.ร่ายอักษร เขียนปักลงตรงแผล..ทุกบทตอน เหมือนละคร หลงโรง ตรงกลางทรวง แล้วร้อย"สุข"ด้วยใจใฝ่คิดถึง จากใจหนึ่งสู่ใจหนึ่งซึ่งห่วงหวง หวานถ้อยรสอักษรา.พาเดือนดวง ดอกไม้ร่วงจากสวรรค์ชั้นวิมาน หลากวจีรินหลั่งดั่งนิยาย งามกระจายลำนำอันแสนหวาน ร่ายคำขมตรมแสบแทบร้าวราน จากวันวานผันผ่าน..มานานเนา ขอ"ร้อยฝัน"ดวงจิตจากทุกสิ่ง ตามครรลอง..ผู้หญิง.อิงความเหงา เพียงสายลมพลิ้วไหว..ใจบางเบา หญิงคนเศร้า..ร้อยกลอน..ผ่อนอารมณ์
13 พฤษภาคม 2555 22:18 น. - comment id 1233680
ไพเราะมากครับ
14 พฤษภาคม 2555 09:01 น. - comment id 1233729
เมื่อต้นรักดอกโศกโลกกลับหัน ผู้หญิงมีร้อยฝันเพราะความเหงา ทั้งทุกข์สุขวิปริตต่างคิดเอา ต้องสดชื่นโศกเศร้าตามครรลอง หันมาดูปัจจุบันกันเสียที คนเขารออยู่ตรงนี้อกกลัดหนอง มัวแต่คิดสงสัยตามทำนอง มีแฟนแล้วจะมาจองรักทำไม... ตอบคำถามเสียเลย อิอิ
15 พฤษภาคม 2555 12:40 น. - comment id 1233773
"ร้อยฝัน" ในหนึ่งจริงของหญิงหนึ่ง ซึ่งงดงามทั้งความคำ..
16 พฤษภาคม 2555 13:08 น. - comment id 1233994
งานฝีมือไม่เก่งค่ะ เย็บปักถักร้อย คุณพิมร้อยฝันเก่งจังนะคะ