ฉลองวันแห่งความรัก

กลางแสงจันทร์ขาวนวลแสนชวนฝัน
ฉันเคลียคลอ แอบอิงกัน พร้อมเกลียวคลื่น
กายเคียงกายหลับตาฝัน แม้นยามตื่น
โอ้ค่ำคืน นี้นั้น ฉันสุขใจ
ฉันมองดาว ระยิบฟ้า ระยับฝัน
ชี้ชวนนับ นี่นั้น ชี้ชมใหญ่
ดาวความรัก ดาวความใคร่ คุข้างใน
อยู่ที่ใจ รู้ควร ทบทวนความ
ฉันหักห้าม ดาวใกล้ตัว ที่หมกหมุ่น
คอยฉุดดึง ด่ำลึก น่าเกรงขาม
จิตประหวั่น พรั่นพรึง ทุกชั่วยาม
เมื่อแก้มงาม แนบชิด สนิทกัน
ฉันอยากผลัก ให้ห่าง หนแห่งรัก
บรรยากาศ เป็นใจนัก ไม่เหหัน
จากนั่งอิง นอนโอบกอด พลอดรักกัน
วาเลนไทน์ ใจหวั่น สะท้านทรวง
ฉันเตลิด เปิดทาง ห่างความคิด
ห่างความถูก สู่ผิด ลิขิตล่วง
ความหวงแหน หายไปจากในทรวง
เมื่อกระดุม หลุดร่วง เลื้อปลดปลง
สติคืน ย้อนกลับ รับรู้ชอบ
แต่กายตอบ สนองให้ อย่างไหลหลง
รสกามา รุ้มเร้า มืดมัวลง
เรียกว่าหลง ในกาม ชั่วข้ามคืน
ฉันฉลอง ความรัก ประจักษ์จิต
ฉันได้ทำ สิ่งผิด ด้วยฤทธิ์หื่น
ฉันพลั้งพลาด ไปแล้ว ไม่หวนคืน
ฉันจะครอง รักให้ยืน ได้อย่างไร