อันช้างม้าวัวควายมากมายป่า ยังนำมาฝึกหัดดัดนิสัย สิ้นผยองพองขนกมลใน สันดานไพรดิบเถื่อนเลือนมลาย ความพยศหมดไปในจริต กลายเป็นมิตรก่อประโยชน์โทษห่างหาย เลิกร่อนเร่พเนจรซ่อนเร้นกาย เคยดุร้ายกลายเชื่องเรืองปัญญา แต่จิตคนวายวุ่นทั้งขุ่นข้อง เดี๋ยวร่ำร้องเดี๋ยวหัวเราะเพราะตัณหา เดี๋ยวก็มืดเดี๋ยวสว่างสร้างมายา คอยผลาญพร่าเจ้าของต้องทุกข์ทน กลับเพิกเฉยปล่อยไปไม่ฝึกหัด ทรมานสัตว์ในจิตคิดฝึกฝน จึงเป็นบ้าเป็นหลังเวียนวังวน หนีไม่พ้นหมองเศร้ากร่อนเผาทรวง*** ภาวนา คือการอบรมใจให้ฉลาดเที่ยงตรงต่อเหตุผลอรรถธรรม รู้จักวิธีปฏิบัติต่อตัวเองและสิ่งทั้งหลาย ไม่ให้จิตผาดโผนโลดเต้นแบบไม่มีฝั่งมีฝา ยึดการภาวนาเป็นรั้วกั้นความคิดฟุ้งของใจให้อยู่ในเหตุผลอันจะเป็นทางแห่งความสงบสุข ใจที่ยังมิได้รับการอบรมจากภาวนา จึงยังเป็นเหมือนสัตว์ที่ยังมิได้รับการฝึกหัดให้ทำหน้าที่ของตนอย่างสมบูรณ์ ข้อคิดธรรมจากอาจารย์มั่น ภูริทัตโต วัดป่าสุทธาวาส
คีตากะ 13 ส.ค. 2558 22:42 น. - ID 143662 
1732
2
0
12 กุมภาพันธ์ 2555 02:09 น. - comment id 1224423
เป็นคำสอนที่ไพเราะ และมีความหมายลึกซึ้งมากครับ
12 กุมภาพันธ์ 2555 02:41 น. - comment id 1224424
กอบกุนก๊าบ อิอิ
12 กุมภาพันธ์ 2555 17:19 น. - comment id 1224490
จิตมนุษย์นี้ไซร้ ยากแท้หยั่งถึงครับ
14 กุมภาพันธ์ 2555 14:18 น. - comment id 1224790
เมตตาธรรมหนุนนำชีวิตนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
