มองดูดาวดวงหนึ่งคิดถึงพ่อ น้ำตาคลอคอยคืนตื่นตอนค่ำ สิบเก้าปีนี้ผ่านวารวันนำ คือ...ทรงจำจดนั้นครั้นวัยเยาว์ ฟังปู่ย่าตายายคลายคิดถึง ว่าชายหนึ่งนั้นเลี้ยงดูแลเจ้า เฝ้าฟูมฟักทะนุถนอมกล่อมตอนเมา ณ เรือนชานบ้านเก่าข้างเตาไฟ เพียงโรคร้าย,มลาย,สลายร่าง ทุกสิ่งอย่างยอดรักหักมอดไหม้ เหลือเพียงภาพทาบกรอบปลอบดวงใจ กับกระดูกปลูกไว้ในเจดีย์ หากพ่อมองจ้องอยู่ดูลูกรัก ลูกขอกราบราบตักตามวิถี พร้อมมาลัยใจร้อยสร้อยมาลี และมอบพจน์บทกวีนี้แด่คุณ คำสัญญาว่าดีแทนศรีศักดิ์ จะธำรงคงหลักปักเกื้อหนุน เป็นคนดีศีลธรรมนำค้ำจุ้น ให้สมน้ำนมอุ่นคุณข้าวปลา จะไม่ลืมเลือนจำคำพ่อสอน ที่เคยร้องร่ำกลอนย้อนห่วงหา หลับเสียเถิดเกิดใหม่ให้หวนมา ทั้งชาตินี้ชาติหน้าข้าทดแทนฯ... หทัยกาญจน์ ๔ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๔
Hathaikarn 4 ธ.ค. 2554 17:03 น. - ID 142806 
1139
3
0
5 ธันวาคม 2554 02:47 น. - comment id 1193851
ขอร่วมรำลึกนึกถึงพ่อด้วยคนนะคะ
4 ธันวาคม 2554 20:09 น. - comment id 1217032
4 ธันวาคม 2554 21:22 น. - comment id 1217041
คิดถึงพ่อเช่นกันค่ะ
4 ธันวาคม 2554 22:09 น. - comment id 1217053
เศรษฐกิจ คิดพอเพียง.. อยู่คู่เคียง ความคงมั่น ปรัชญา อุดมการณ์ จากสวรรค์.. ชโลมดิน โลกนี้ มีแข่งขัน โหมสู้กัน ขั้นโหดหิน แก่งแย่ง แข่งโกยกิน หลงลืมสิ้น ศีลธรรม ปลาใหญ่ ไล่ปลาเล็ก เกกมะเหรก เข้ากลืนกล้ำ ไม่พอ ต่อหนึ่งคำ ความอิ่มหนำ เริงสำราญ กัดกิน สิ้นธรรมชาติ โลกวินาศ ขาดสะบั้น สะสม ข่มเหงกัน เข้ากีดกั้น เพื่อกอบโกย วิกฤติ เศรษฐกิจโลก ทำทุกข์โศก สิ้นโชคช่วย อิงตาม ความร่ำรวย ต้องมอดม้วย ไปด้วยกัน ! ควรคิด ผลิตผล เหมาะกับคน อย่าล้นบ้าน ดีมานด์ สานสัมพันธ์ ซัพพลายนั้น ต้องมั่นคง ทฤษฎี ทรงชี้ไว้ จงพอใจ ในประสงค์ อัจฉริยะ แห่งพระองค์. ต้องมั่นคง ตรงพอดี โลกทรุด ขุดหลุมฝัง จะเผาพัง ยังสุขขี พอเพียง เสี่ยงไม่มี คือทฤษฎี ที่ทรงนำ ลูกเอ๋ย.. ขอเอ่ยอ้าง เอาแบบอย่าง ช่างเลิศล้ำ พ่อสอน วอนเจ้าทำ จงจดจำ ...นำใส่ใจ ! ปรัชญาอันยิ่งใหญ่... ... พ่อหลวงไทยสอนให้เรา
5 ธันวาคม 2554 20:55 น. - comment id 1217108
ขอพระองค์ทรงพระเจริญครับ
6 ธันวาคม 2554 07:03 น. - comment id 1217125
ดูแลแม่ให้ดี ทำให้แม่มีความสุข พ่อ คอยดูอยู่
6 ธันวาคม 2554 09:16 น. - comment id 1217151
บิเามารดา ย่อมเป็นพระในเรือนองค์แรกของบุตร
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
